Wat doe je in Tel Aviv?
‘Ik loop stage bij ORAM (Organization, Refugee, Asylum and Migration), een internationale organisatie voor lesbische, gay, bisexual, transgender en intersex-vluchtelingen (LGBTI) en werk daar aan een handleiding voor medewerkers van de Verenigde Naties, overheden en ngo’s (non-gouvernementele organisaties). Met het geven van trainingen verstrekken wij informatie waar hulpverleners in vluchtelingengebieden mee aan de slag kunnen.’

Waarom heb je hiervoor gekozen?
‘In de jaren ’70 is mijn moeder als politiek vluchteling uit Uganda naar Nederland gekomen, mede daardoor gaat het onderwerp me aan het hart. ORAM zit in San Francisco en Israël. Ik koos voor Israël omdat ik dit een fascinerende regio vind. Het leek me leerzaam om hier een tijdje te wonen en het land beter te leren kennen.

Is het wat je ervan had verwacht?
‘Jeruzalem is hier maar veertig minuten vandaan met de auto, maar het is een totaal andere wereld. In Jeruzalem zie je vooral veel orthodoxe joden en streng religieuze moslims. Daar voel je de spanningen ook meer. Hier in Tel Aviv is het veel progressiever en vrijer. Dat die verschillen tussen de steden zo groot waren, had ik niet verwacht.’

‘Het studeren in het buitenland bevalt me goed. Het is niet de eerste keer dat ik dit doe, ik heb ook in Uganda stage gelopen. Ik vind het waardevol om met mensen uit andere culturen te werken en wonen. Ik leer daar veel van. Ik heb hier bijvoorbeeld een Israëlische collega die nooit met collega’s luncht. Ze houdt werk en privé strikt gescheiden. Samen taart eten op een verjaardag kennen ze hier echt niet.’

Wat is je grootste cultuurschok?
‘Dat ik constant de onderliggende spanningen van het Midden-Oostenconflict voel. Aan de ene kant is dat heel beangstigend, maar aan de andere kant is het ook heel bijzonder om te ervaren wat de mensen hier altijd voelen. Tijdens mijn eerste week werd ik gewaarschuwd alert te zijn voor mensen die er verdacht uitzien, een grote tas bij zich hebben, een mes bij zich dragen of zich in het algemeen verdacht gedragen. De meeste aanslagen hier worden tegenwoordig niet meer met bommen gepleegd, maar met messen, omdat daar minder voorbereiding voor nodig is. Dat soort details maken je toch niet blij. Af en toe krijg ik een paniekberichtje van vrienden of studiegenoten die horen dat er in Israël weer iets is gebeurd en vragen of ik nog leef. Via het nieuws in het Westen krijgen we alleen maar negatieve dingen mee over Israël. Natuurlijk gebeurt dat hier, maar dat is niet het enige.’

Heb je tips voor studenten en medewerkers die naar Tel Aviv komen?
‘Wat veel mensen zich niet realiseren is dat Tel Aviv echt een bruisende culturele stad is. Er gaat natuurlijk niets boven Rotterdam, maar deze stad komt qua kunst en cultuur wel in de buurt. En het is hier heel vrij. Ik kan hier zonder problemen in m’n zomerjurkje over straat. Ook is Tel Aviv in 2011 uitgeroepen tot de meest tolerante stad voor homoseksuelen en organiseert ze de jaarlijkse Gay Pride. Het is hier overigens wel duur. Ik betaal 800 euro huur voor een kamer van 17m2 en uit eten gaan is ook bijna niet te betalen. Dat is wel iets om rekening mee te houden.

Tosca Sel