‘Ik woon hier sinds mijn achtste met mijn ouders en zusje. Het is wel aantrekkelijk om nog bij mijn ouders te wonen. Hier kookt mijn moeder. Lekker makkelijk, en ze kookt nog lekker ook. Nederlandse keuken, Italiaans, bami, nasi, spaghetti, macaroni, roti. Maar ook stamppot of rijst met vis. Sommige dingen kan ze niet maken, zoals lasagne. Dat snap ik niet helemaal. Misschien is het te ingewikkeld.

‘Ik had hier eerst meer vaantjes hangen, maar die zijn weggewaaid. Ik denk dat ze tussen mijn oude spullen zitten. Ze zijn van voetbal en schaken. Ik heb vroeger geschaakt ja, op school. Na vijftien jaar voetballen ben ik vorig jaar gestopt. De organisatie was slecht. Er waren weinig trainingen en de opkomst tijdens wedstrijden was slecht. En er zijn altijd wel mensen die het verprutsen op het voetbalveld.

‘Als ik op mijn kamer ben dan luister ik muziek of kijk ik series. Beneden kan ik meestal geen tv-kijken. Zij claimen gewoon hun programma’s. Ik heb niet echt inspraak, tenzij ik twaalf uur van tevoren aankondig dat ik iets wil zien. Misschien kan ik nog net in de ochtend het journaal kijken.

‘Ik heb wel een lekker bed. Maar als de zon schijnt gaat mijn moeder erin liggen. Dat is wel vervelend. Het is mijn bed. Er komt namelijk geen zon in haar kamer. Ze komt hier ook regelmatig strijken en als ze de zolder opruimt, zet ze soms gewoon dingen op mijn kamer neer. Die pesto en dat stressspul op mijn nachtkastje; ik heb geen idee waarom dat daar moet staan. Maar ik heb geen zin om het te verplaatsen. Als ik mijn telefoon maar naast mijn bed heb, dan is het goed.’

Tekst & fotografie: Saskia Stavenuiter