‘Een populaire imam onder jongeren’, licht Rabia Bouzian, coördinator van Amani, toe. ‘Hij durft gevoelige onderwerpen bespreekbaar te maken. En hij is de enige imam die altijd in het Nederlands preekt.’ Of de redacteur rechts in de zaal wil plaatsnemen, vraagt een van de organisatoren, want daar zitten de vrouwen, en bij een lezing als deze zitten mannen en vrouwen gescheiden. Bijna alle bezoekers zijn van Marokkaanse afkomst. Voor aanvang krijgen zij de gelegenheid om te bidden en daarna gaat het echt beginnen, met een koranvers-recitatie door Yassin Bni Oukil.

Vergeef mij
Tijdens de ramadan, de negende maand, onthouden moslims zich, van zonsopgang tot zonsondergang, van eten, drinken en seks. De laatste tien dagen hebben een bijzondere betekenis, legt Soekirman uit. Of beter gezegd: de laatste tien nachten, in het bijzonder die van de oneven dagen van de ramadan. Deze nachten staan in het kader van vergeving en berouw. ‘Een van deze, maar we weten niet welke, is de “geweldige nacht”. In deze nacht zullen engelen naar de aarde komen om hun vleugels van barmhartigheid over de wereld uit te spreiden. Het zou jammer zijn als je slaapt als de engel jouw huis aandoet.’ De zaal lacht. ‘Het is de moeite waard om deze nachten wakker te blijven en smeekbedes uit te spreken. Bijvoorbeeld deze: “U bent vergevingsgezind, u houdt ervan te vergeven dus vergeef mij.”‘

Wees geen Ramadanmoslim
Afzien van eten, drinken en seks is geen doel op zich, legt Soekirman uit. Het gaat om de spirituele beleving van het vasten, om af te zien van gedragingen die haram zijn, zoals boosheid, liegen en roddelen. ‘De ramadan is als het ware een workshop van dertig dagen om je ego te breken. Je gehoorzaamt Allah in plaats van je maag en je geslachtsorgaan.’ Het echte doel is het bereiken van godsbewustzijn, godsvrees zoals Soekirman dit noemt. ‘Wanneer een man Allah of God vreest, zal hij zijn vrouw, kinderen, collega’s en buren goed behandelen en andersom. Een goed mens zijn, dat is waar het om gaat.’

‘Wees geen ramadanmoslim’, waarschuwt de imam nog. ‘Dus niet een moslim die alleen tijdens de ramadan een goede moslim is. Jullie weten wel: één maand engelen, maar de rest bengelen. Wat je tijdens de ramadan hebt geleerd, moet je in de elf maanden daarna in de praktijk brengen. Het echte werk moet nog beginnen.’

De aanwezigen kunnen schriftelijk vragen indienen en daar wordt gretig gebruik van gemaakt. ‘Tijdens de ramadan sluiten de poorten naar de hel. Gaan mensen die in deze periode sterven direct naar de hemel?’, vraagt een student zich af. ‘Nee’, antwoordt Soekirman. ‘Na je dood ga je naar een soort tussenwereld waar je nog beproevingen moet doorstaan. Pas op de dag des oordeels ga je eventueel naar het paradijs.’ ‘En mag je tijdens de ramadan je tanden poetsen?’, luidt een andere vraag. ‘Ja, dat mag’, verklaart de imam. ‘Zeker als je een openbare functie hebt.’ En lachend: ‘Alhoewel in de koran staat dat de geur uit de mond van vastenden beter is dan die van musk, moeten we voorkomen dat gezegd wordt dat moslims stinken.’ ‘Mogen we tijdens de ramadan vechten?’ ‘Natuurlijk niet’, is het vastberaden antwoord. ‘Als je tijdens de ramadan de fout in bent gegaan, is er dan nog hoop?’ ‘Ja, er is altijd hoop.’ En met deze troostende woorden beëindigt imam Remy Soekirman zijn ‘reflecties op de ramadan’.

Dorine van Namen