‘Vertederende tekeningen’ bij inzamelactie voor Palestina
Gepubliceerd: 16 April 2015 • Leestijd: 2 minuten en 37 seconden • Nieuws Dit artikel is meer dan een jaar oud.Nederlandse kinderen behoren tot de gelukkigste kinderen ter wereld, blijkt uit onderzoek. In andere delen van de wereld is dat niet altijd het geval. Studenten pedagogiek vragen deze week aandacht voor de rechten van het kind tijdens een internationale projectweek.
In de Kocatepe moskee in Rotterdam-Zuid is het nog rustig. Er staat een tafel met Turkse thee en koekjes klaar bij de ingang. Voor de liefhebber is er ook gewone thee. Tweedejaars pedagogiek Shirley, Kübra en Fevzi geven hier straks hun presentatie ‘Care If You Dare’, over kinderen in Palestina die in oorlog opgroeien.
Rechten van het kind
Waarom hier? Daarvoor moeten we even terug in de tijd. Tien weken geleden begonnen de tweedejaars aan het vak beroepsdilemma. Het IVRK (internationaal verdrag inzake de rechten van het kind) werd hier uitvoerig besproken en de studenten debatteerden over de rechten van het kind. ‘Een voorwaarde was dat we aan het eind van dit blok zouden actievoeren voor de rechten van het kind’, vertelt Fevzi. ‘We mochten hier zelf invulling aan geven.’
Kübra kreeg meteen het idee om een inzamelingsactie te houden voor kinderen in Palestina. ‘Twee Palestijnse vriendinnen zamelen al langer geld in en hebben contact met iemand in Palestina die zorgt dat het geld goed terechtkomt’, vertelt ze. ‘De situatie in de Palestijnse gebieden is verschrikkelijk. Er is veel behoefte aan schoolmaterialen, kleding en voedsel.’ Vandaag vraagt het drietal aandacht voor deze kinderen.
Schitteren door afwezigheid
De zaal achterin de moskee is inmiddels volgestroomd met publiek. Opvallend is dat er alleen Turkse vrouwen aanwezig zijn. Medestudenten schitteren door afwezigheid. ‘Het is niet verplicht om aanwezig te zijn’, vertelt Shirley. Ze wijst naar buiten. ‘En dit mooie weer helpt natuurlijk ook niet echt mee.’
Shirley begint de presentatie in het Nederlands. Omdat niet alle aanwezige vrouwen het Nederlands even goed beheersen vult Kübra haar later aan in het Turks.
Kinderrechten zoals ze in het IVRK omschreven staan, worden ernstig geschonden. ‘Een kind in een oorlogssituatie heeft recht op extra bescherming en verzorging, zo stelt artikel 38 van het verdrag. In Palestina krijgen kinderen die bescherming helaas niet’, vertelt Kübra. Ze laat een afbeelding van een gebombardeerde wijk zien. Het enige huis dat nog overeind staat, wordt als ‘leefbaar’ beschouwd. ‘Veel wijken zien er zo uit. Wij kunnen ons bijna niet voorstellen dat hier nog mensen wonen. In 2014 hebben meer dan 118.000 mensen hun huis moeten verlaten. Veel kinderen leiden ook aan een posttraumatische stressstoornis.’
Confronterende tekeningen
Om hun presentatie af te ronden wijzen de studenten de aanwezigen op de linkermuur van de zaal. Deze hangt vol met tekeningen, gemaakt door Palestijnse schoolkinderen. Ze kunnen worden gekocht en het geld gaat naar een aantal scholen in Palestina. ‘De kinderen weten dat we geld voor hen inzamelen. Dit is hun bedankje aan ons.’
De tekeningen zijn vrolijk en kleurrijk, maar ook confronterend. Op een ervan zie je een huis dat door raketten wordt aangevallen vanuit de lucht. Onderaan liggen poppetjes op de grond. ‘Dat zijn mijn vriendjes’, staat erbij. ‘Ze zijn dood.’ Alle poppetjes hebben een glimlach op hun gezicht.
Een aanwezige vrouw zegt stil te worden van de tekeningen. ‘Ze doen me denken aan tekeningen van kinderen in concentratiekampen in de Tweede Wereldoorlog. Het is vertederend om te zien hoe kinderen die in een wereld met zo veel haat en geweld leven toch een vrolijke tekening kunnen maken.’
‘Een deel van deze tekeningen is gemaakt door kinderen van een dovenschool’, vertelt Kübra. ‘Veel van deze leerlingen zijn doof geworden in de oorlog, door het geluid van bommen en geweren.’ Dit geeft de tekeningen nog een extra lading.
Femke Radder
Volgens mij zijn kinderen uit Macedonië het gelukkigst.
Bedankt voor je correctie, Harrie. Je hebt helemaal gelijk, we passen het aan.
Ik ben er ook helemaal stil van.
Irak, Syrië, CAR, de oorlogsgebieden daargelaten kunnen we zelfs niet hier, in het Rijke en Vredige Westen, de veiligheid van kinderen garanderen.
Kinderen in Macedonie kunnen inderdaad gelukkig zijn, maar als je kijkt naar de omstandigheden waarin de palestijnse kinderen leven dan is dat in princiepe niet met elkaar te vergelijken. De kinderen groeien op in oorlog, onderdukking en armoede, maar toch blijven ze dankbaar voor de dingen die ze hebben. Iets waar veel kinderen vandaag de dag een voorbeeld van kunnen nemen.
Ja, natuurlijk is het verschrikkelijk voor die kinderen. Maar dit is allemaal de schuld van Hamas en de overige terreurorganisaties die kinderen zichzelf laten opblazen en het Israëlische volk willen uitroeien. En als ze weigeren bepaalde dingen te doen worden ze gewoon vermoord door hun eigen volk. Maar dat hoor je nooit van de moslimbroeders en zusters.Verdiep je eens hoe dit werkelijk komt. En wist je dat Israël het enige democratische land in die hele barbaarse regio is? Bekijk maar ook eens door wie al die christenen worden geterroriseerd en vermoord worden? Worden daar ook voor die kinderen tekeningen gemaakt?
Beste Kim, het is niet nodig deze positieve actie om iets te doen voor kinderen in belabberde omstandigheden tot onderwerp van politieke discussie te maken. De kinderen waar het om gaat hebben niet gevraagd om onder deze vreselijke omstandigheden te moeten opgroeien.
Kan het zijn dat een dergelijk veel voorkomend (bewust of onbewust) menselijk reactiepatroon iets te maken heeft met een soort verantwoording waarom het niet nodig is iets te doen? Masseren wij mensen hiermee ons schuldgevoel een beetje weg?
Fons van Maldeghem
Kim)
Doe me aub een plezier en stop met leugens en benoem de werkelijke feiten.
Feit is dat Israël een terreur(staat) is! Dat er geen (land) bestaat dat zoveel VN resoluties heeft geschonden in de geschiedenis. In israel hebben de Arabieren (20% van de bevolking) en de Christenen geen recht om te stemmen, hoe durf je het dan een democratische land te noemen. Israel heeft geen recht van bestaan daar zij de Palestijnen hebben verdreven uit hun huizen. In de Westerse Jordaanoever heb je geen Hamas (dat overigens onterecht op de terroristische lijst stond, dus nu niet meer) nog andere terreurgroepen maar aan de lopende band lopen de kolonisten daar land in te pikken (illegale nederzettingen).
En voor de duidelijkheid Hamas is democratisch gekozen door alle Palestijnen met goedkeurig destijds van Israel en VS, ondat men toch niet verwachte dat ze zouden winnen, eenmaal gewonnen werden ze aangekaart als een terreurgroepering onterecht zoals nu vastgestelt is.
Beste Kim, ik sluit me helemaal aan bij de reactie eerder van Fons van Maldeghem. Het is belangrijk om niet de ogen te sluiten voor het leed dat kinderen lijden, door wie of wat dan ook veroorzaakt. Leonie le Sage