Lieve Tosca, m’n leidinggevende is een micromanager
Gepubliceerd: 15 February 2017 • Leestijd: 0 minuten en 59 seconden • Tosca Sel Dit artikel is meer dan een jaar oud.Lieve Tosca,
Ik heb een leuke baan op de hogeschool, maar erger me aan m’n baas. Hij heeft een paar nieuwe taken in z’n pakket gekregen en die extra workload maakt hem onuitstaanbaar. Hij liet ons voorheen altijd rustig ons werk doen, maar tegenwoordig zit hij mij en m’n collega’s op de nek. Hij stuurt eindeloos veel mails en checkt uit den treure of we hem wel begrepen hebben en doen wat hij zegt. Hij is een micromanager geworden en ik word er knettergek van. Hoe krijg ik hem van m’n nek?
Lfs, Anoniem
Lieve Anoniem,
Micromanagers zijn de ergste managers, dat weet iedereen. Ze zijn niet alleen erg voor hun werknemers, maar ook voor zichzelf. Zij weten waarschijnlijk ook wel dat niemand beter wordt van hun controledrang, maar kunnen er (laten we daar maar van uitgaan) niets aan doen.
Vaak komt micromanagen voort uit angst om de controle te verliezen. En als je baas net allemaal nieuwe taken heeft waarvan hij niet zeker weet of hij ze aankan, is dat misschien ook niet zo vreemd. Hij wil het goed doen en houdt de teugels strak, maar daarmee ontneemt hij jou en je collega’s de kans om je werk te doen.
Micromanagen is een fase die vaak overgaat wanneer de micromanager het vertrouwen heeft dat het allemaal wel goed komt. En daar kan je hem bij helpen: Geef de micromanager zo min mogelijk reden om te micromanagen. Doe je werk zo goed als je kan en laat hem merken dat je er zit om je competenties, niet omdat je trui zo goed bij je bureaustoel kleurt. Maak duidelijke planningen die je met hem deelt, zodat hij weet wat je aan het doen bent en wanneer hij de resultaten kan verwachten.
Ook kan het geen kwaad om af en toe proactief een update te sturen, dat scheelt je weer gehijg in je nek wanneer je net lekker aan het tikken bent.
Succes,
Lfs Tosca
Mail dan naar t.sel@hr.nl
De beste manier is: spiegelen. Elke keer wanneer hij jou controleert, dan ben je te laat. Zorg dat je hem overal bij betrekt en overal updates op geeft. Op een gegeven moment wordt hij zo gek van jouw gedrag dat hij vraagt om minder updates..
https://omdenken.nl/berthold-geeft-antwoord-controlfreak/
Spiegeltje, spiegeltje….. hier zou ik zomaar zelf in kunnen passen.
Want als opleidingsmanager heb ik de afgelopen weken (via de zijlijn) vernomen dat ik directief zou zijn. Poehhhh dat wil toch niemand zijn! Dus ben ik maar eens op zoek gegaan. Waarom zou ik als directief ervaren kunnen worden, terwijl ik zelf denk heel anders te zijn. Theorie met een blinde vlek, slecht zelfbeeld en zo…..
Tot nu toe kom ik uit op het fenomeen ‘samenwerken’. Ik merk dat mijn idee over samenwerken afwijkt van het beeld van (enkele) collega’s. Zo vind ik het heel leuk om ontwikkeld lesmateriaal te lezen (is ook handig als je collega’s moet beoordelen op hun werk). Maar ook voortgang van ontwikkelprojecten vind ik erg interessant. Hoe gaat het met iedereen en hoe gaat het met onze gezamenlijke doelen? Evaluaties van cursussen, docenten en onze opleiding, zijn ook bronnen van informatie waarvan ik hoop te leren. Maar ik merk dat mijn collega’s niet gewend zijn om hun informatie te delen (of slechts op beperkte schaal). Termen als ‘vertouw je mij niet’ komen dan voorbij. Maar dit is geen kwestie van vertrouwen! Ik wil alleen maar samenwerken…. Nu dus mijn verdere puzzeltocht: ben ik een micromanager en irriteer ik mijn collega’s (wat toch echt mijn ambitie niet is) of zal ik verder gaan praten met mijn collega’s over de invulling van het begrip samenwerken en kunnen we hier een oplossing vinden voor ons gezamenlijke verlangen (afstand en nabijheid….)?
In ieder geval dank voor de column, ik kan weer verder puzzelen :).