Crista Hoeksema is studieloopbaancoach en geeft mindfulnesstraining aan medewerkers en studenten van Hogeschool Rotterdam: ‘Ik leerde niet te oordelen, vriendelijker te zijn voor mezelf en al dat ‘moeten’ los te laten.’

‘Toen ik dertig was, werkte ik als onderzoeker bij een wetenschappelijk instituut en kreeg ik een burn-out. Het was hard werken, maar ik denk niet dat die burn-out alleen aan werkdruk lag. Het lag meer aan hoe ik met mezelf bezig was. Ik wilde heel graag aardig gevonden worden en had het gevoel dat ik veel dingen moest. Toen ik mezelf de vraag stelde van wie ik dat dan allemaal moest, bleek dat ik het eigenlijk vooral van mezelf verwachtte. Ik legde het mezelf op.

‘In die tijd ben ik me bewuster geworden van mijn lichaam en begon ik me te verdiepen in mindfulness. Ik leerde niet te oordelen, vriendelijker te zijn voor mezelf en al dat ‘moeten’ los te laten. Het heeft me geleidelijk aan veranderd, denk ik. Ik ben meer mezelf geworden en trek me minder aan van wat ik denk dat anderen van me denken. Dat geeft ruimte. En doordat je vriendelijker wordt voor jezelf, word je ook vriendelijker voor anderen. Via mindfulnesstrainingen probeer ik dit nu mee te geven aan anderen.

‘Veel studenten die de training volgen, hebben last van concentratieproblemen. Er is veel afleiding door internet en smartphones. Ik denk dat mensen ook niet meer leren om zich te concentreren. Toen ik klein was, was er veel minder te doen. Je ging een boek lezen en las aan een stuk door. De jongeren van nu lezen vooral korte tekstjes en kijken filmpjes, maar langer op iets focussen gebeurt veel minder. Ik denk dat we kinderen op de basisschool al echt moeten leren hoe je je kunt concentreren, want het gebeurt niet meer vanzelf.

‘Tijdens mijn trainingen doen we verschillende concentratieoefeningen. Focus is in eerste instantie een vaardigheid die je moet trainen, zoals bijvoorbeeld bij pianospelen. In het begin is het lastig, maar als je blijft oefenen, ga je er vanzelf iets van merken. Studenten vinden dit best moeilijk. Vaak denken ze dat de oefening is mislukt als hun aandacht afdwaalt, maar dat is niet zo. De oefening is ook leren opmerken dat je afdwaalt en leren hoe je daarmee omgaat zonder gefrustreerd te raken of woest te worden op jezelf. Dat kan je ook breder trekken: in feite gaat het erom hoe je met dingen omgaat die anders lopen dan je wilt.

‘Vaak vinden jongeren het lastig om met tegenslag om te gaan, merk ik. Misschien heeft het ook te maken met hun opvoeding. De ouders van deze generatie willen zó graag dat hun kinderen gelukkig worden dat ze er alles aan doen om hen door hun schooltijd heen te loodsen. Ze vegen de weg voor hun kinderen als het ware vrij; curlingouders worden ze ook wel genoemd. Het gevolg is dat hun kinderen minder goed met tegenslagen leren omgaan.

‘Ik heb weleens het idee heb dat jongeren denken dat de wereld perfect moet zijn. Daarom geef ik de training soms in Het Park. De natuur is een goede plek om je bewust te worden van je omgeving en je zintuigen te gebruiken. Je voelt de wind, ruikt het gras en ziet de kleuren van het blad aan de bomen. Maar wat vooral belangrijk is: in de natuur leven mooie en minder mooie dingen gewoon naast elkaar. Ik wil laten zien dat het er allemaal bij hoort. Je kan de buitenwereld willen veranderen, maar op sommige dingen heb je nou eenmaal geen invloed. Waar je wel invloed op hebt, is op hoe je ermee omgaat.’

Tekst en foto: Wietse Pottjewijd

Volg ons op Instagram