Blog Okke: Morele ambitie
Blog van OkkeGepubliceerd: 6 days ago
| 
|
Darice de Cuba is webdeveloper bij Profielen. Zij is geboren op Aruba en woont sinds 2000 in Nederland. Ze houdt zich graag bezig met toegankelijkheid en inclusie waarover ze blogt op haar Engelstalige blog. Darice is laat-doof. Naast front-end developer is ze ervaringsdeskundige met expertise in inclusief design.
Foto: Paul van der Blom
Als je Profielen regelmatig leest, zul je wel gemerkt hebben dat roken en diversiteit gevoelige onderwerpen zijn. Het contrast in hoe men erop reageert verbaast me altijd. Er is soms geen logica te ontdekken in de extremen in de reacties.
Bij artikelen over rookvrije zones zijn er altijd mensen die zich identificeren als niet-rokers maar het toch opnemen voor de rokers: ‘Arme rokers, ze hebben geen rechten, ze mogen niks meer.’ Terwijl men aan de andere kant weinig of geen begrip heeft als het over diversiteit gaat. Dan ergeren mensen zich zodra een groep zegt zich niet thuis te voelen; de betreffende groep wordt weggezet als zeurders. Alsof een witte autochtoon kan beoordelen en bepalen of een niet-oerhollands (gekleurd) persoon zich wel of niet thuis moet voelen.
Het is niet alleen kleur maar grotendeels cultuur die diversiteit zo ingewikkeld maakt. Als je nooit in het buitenland hebt gewoond is het moeilijk om te snappen hoe groot de rol van cultuur is. Het zit bijna in je dna.
Ik ben geboren en getogen op Aruba en woon nu al negentien jaar in Nederland. De helft van mijn leven. Ik heb me aangepast aan de Nederlandse gewoonten, maar mijn cultuur zit nog steeds in me. Er zijn nog steeds momenten dat ik me niet thuis voel, of onbegrepen. Ik zal nooit alle Nederlandse grappen en anekdotes snappen. Aan de andere kant zullen Nederlanders mij ook niet altijd snappen of grappig vinden.
Daarom zijn diversiteit en inclusiviteit belangrijk. Om te begrijpen van elkaar dat we anders zijn, dat sommige dingen niet grappig zijn voor iedereen. Dat als jij direct wilt zijn, je dan ook moet accepteren dat andere mensen direct tegen jou zijn. En dat direct zijn geen excuus is om maar alles tegen iemand te zeggen.
Nu zullen slimmeriken tegen me zeggen: ‘Moeten we dan niet inclusief zijn naar rokers toe?’
Van mij mogen rokers hun longen volroken zolang het niet voor in- en uitgangen is, waar alle niet-rokers langs moeten. Ik wil niet naar andermans sigaretten stinken en tweedehands rook inhaleren. Zo moeilijk is dat niet.
Wat ik met dit alles wil zeggen? Ik vind het sympathiek dat niet-rokers het voor rokers opnemen als die in de verdrukking komen. Maar laten we minstens evenveel begrip tonen voor andere mensen die in de minderderheid zijn. Tenslotte: roken is een keuze, wie je bent niet.
Wil je op donderdag (rond lunchtijd) het heetste nieuws van afgelopen week in je mailbox ontvangen? Meld je aan voor onze nieuwsbrief. De redactie waardeert het als je onder je eigen naam reageert.
Lees hier alle details over onze spelregels.
Ik heb ook meerdere jaren in het buitenland gewoon, meermaals gewerkt met mensen in een internationale omgeving. Weet je waar we het nooit over hadden? Diversiteit en inclusiviteit.
Wat blijkt? Men past zich aan naar de omgeving waar ze zich in bevinden en accepteren dat ze niet aan de norm voldoen en ze zichzelf moeten aanpassen willen zie hier wel aan voldoen. Tuurlijk, je eigen cultuur is je eigen en raak je nooit kwijt en is niet altijd een obstakel, maar wanneer je eigen cultuur je enige identiteit is wordt men heel gauw moe van je. Zeker wanneer je ook geen enkele moeite doet om je aan te passen.
Daarom rook ik ook buiten de niet-roken zone.
‘Alsof een witte autochtoon kan beoordelen en bepalen of een niet-oerhollands (gekleurd) persoon zich wel of niet thuis moet voelen.’
Alsof kleur hier (en überhaupt) wat mee te maken heeft,…
Alsof andersom het schijnbaar wel zo is,… (Alsof een gekleurd persoon iets kan bepalen of beoordelen voor witte personen).
Alsof roken met diversiteit te vergelijken is,..
Gun elkaar wat meer licht in de ogen en stop eens met de opdelingen in stammen/groepen, alsof het individu niet zelf en autonoom nadenkt.
Directheid hoort bij de Nederlandse communicatiegewoontes. Mocht je daar niet tegen kunnen, dan zal je het niet lang redden. In het zakelijke leven spreken mensen elkaar direct aan, nemen geen blad voor de mond en zeggen ze wat ze denken. In heel veel gevallen bereiken ze hiermee wat zij willen bereiken. Beledigd zijn is een keuze. Geloof me, de mensen gaan echt niet veranderen hierin, dus leer er maar mee te leven.
Ik dacht dat ik een artikel over roken ging lezen, gaat het ineens over etniciteit en witte autochtonen. Nou ja, de rokers hebben in ieder geval zwarte autochtone longen. Toch nog iets van toenadering.
Als je alleen maar grappen mag maken waar iedereen tegen kan blijft er weinig over. Er zijn genoeg minderheden die zelf grappen maken over hun minderheidsgroepen en kenmerken daarvan, omdat ze zichzelf niet zo serieus nemen en juist de verschillen accepteren en gebruiken als middel om tot elkaar te komen; als iedereen wat minder gauw beledigd is over zaken die er echt weinig toe doen of zouden moeten doen, worden ze vanzelf minder belangrijk. Het is nu eenmaal onze cultuur om elkaar af en toe lekker af te zeiken, met elkaar de spot te drijven, laten we die cultuur van de meerderheid dan ook respecteren misschien?
Toen ik twaalf was zo september 1968 begon ik met roken omdat het meisje dat ik leuk vond rookte en ik vond het stoer en interessant. Minstens 100.000 gulden en heel veel peuken, sigaren later besloot ik op 1-9-1997 dat ik niet meer wilde roken en heb dat behalve gedwongen meeroken nooit meer gedaan.
Vraag een roker (ik doe dat dagelijks op HR) waarom hij/zij rookt en vraag door waarom het dan rust geeft of lekker is of zo prettig is wegens sociale contacten en pauzes. Kan dat ook zonder roken?
Roken kent vele dimensies, de lichamelijke effecten op hersens, bloedvaten en longen. De effecten op de psyche maar roken als sociaal/economisch fenomeen is ook enorm groot.
Eigenschap van moraal, cultuur en recht is dat in de loop van de tijden inzichten veranderen. van slaven, kinderarbeid, emancipatie van vrouwen en anders-denkenden tot de maatschappelijke aanvaardbaarheid van alcohol, andere drugs en roken.
Iedereen mag van mijn roken, SM bedrijven of drugs gebruiken maar niet in semi openbare ruimtes en niet waar ik móet zijn en waar ik het niet kan vermijden. Ik eet nooit op een terrasje in Rotterdam maar binnen vanwege de rokers…
Ik heb zelf veel schade veroorzaakt aan mijn longen waar ik nu 24 uur per dag de “vruchten” pluk als chronische IPF longpatiënt met sombere vooruitzichten. Dus ik mag studenten en medewerkers vriendelijk vragen onze afspraken over roken na te leven.
Toch?