Het lijken misschien details, maar ze zijn heel belangrijk om zelfstandig te kunnen functioneren. In mijn ervaring houden weinig applicatie-ontwikkelaars rekening met de mogelijkheid dat een klant niet gebeld wil of kan worden. Ziekenhuis, apotheek, UWV, Hogeschool Rotterdam, al die instanties bellen mij in plaats van een e-mail te sturen. Dit gaat fout bij de ontwikkelaar en de opdrachtgever die zich kennelijk niet bewust zijn van de eisen voor een toegankelijke en inclusieve dienst. Want die eisen zijn er zeker en ze zijn serieus.

Toen de AVG (de ‘privacywet’) op 28 mei 2018 van kracht werd, wist iedereen dat. We werden gebombardeerd met e-mails om toestemming te geven en akkoord te gaan met de privacyverklaring van elke instantie en winkel die in bezit is van onze persoonsgegevens. Op 14 juli 2016 al trad een minstens zo belangrijk verdrag in werking: het VN-verdrag Handicap. Maar dat weet nog steeds bijna niemand. Nog minder mensen weten wat het verdrag precies inhoudt en wat de gevolgen ervan zijn. Terwijl het gaat om mensenrechten:

De gedachte achter het verdrag: mensen met een beperking moeten gewoon zelfstandig mee kunnen doen en mogen niet buitengesloten worden, direct noch indirect. Huisvesting, werk, onderwijs en openbaar vervoer, maar ook diensten en goederen moeten toegankelijk zijn voor mensen met een beperking – zo’n 26 procent van de bevolking in Nederland. Dus ook websites, apps, restaurants, supermarkten, bioscopen.

Concreet betekent dit bijvoorbeeld dat een restaurant geen hulphonden mag weigeren, openbaar vervoer toegankelijk moet zijn voor iemand met een rolstoel, websites ook ‘zichtbaar’ moeten zijn voor slechtzienden en blinden en video’s ondertiteling of transcripties moeten hebben voor doven en slechthorenden. En het is menens:  je kunt voor de rechter gesleept worden als je deze toegankelijkheid niet biedt.

Voor de Hogeschool Rotterdam houdt het in dat het gebouw, de studiematerialen, examens, Hint en Cumlaude zoveel mogelijk toegankelijk moeten zijn voor iedereen. Denk aan blinden of slechtzienden, doven of slechthorenden of mensen met een motorische beperking. De hogeschool zorgt al voor basistoegankelijkheidsmogelijkheden en hopelijk blijft de HR zich op alle gebieden inzetten zodat werknemers en studenten met een beperking volledig mee kunnen doen.

Studenten die straks het bedrijfsleven ingaan of diensten en producten gaan aanbieden moeten weten dat deze wettelijke verplichting bestaat. Het is goed om toegankelijk te zijn voor iedereen: het is een maatschappelijke verantwoordelijkheid én het kan je meer klanten en een beter product opleveren.

Dus hogeschool: vraag je werknemers en studenten of er informatie over hun beperking opgenomen mag worden in hun persoonlijkdossier. Dat zou mij al die irritante telefoontjes hebben gescheeld. En zorg voor flitslampen overal in het gebouw zodat ik me als dove werknemer (en mogelijk anderen met mij) zelfstandig in veiligheid kan brengen.

Loop jij als werknemer of student ook tegen hindernissen aan op de hogeschool? Laat dan onder in de comments weten wat de HR zou kunnen doen om de toegankelijkheid binnen de instelling voor jou te verbeteren.

Volg ons op Instagram