Een paar minuten later zijn we nieuwe kapsels aan het googelen. Eerst denk ik nog: prima hoor, ik ga het toch niet doen, maar gaandeweg word ik enthousiaster en begin ik me voor te stellen hoe het zal zijn als ik die stap nu eens wél zet. Door die koudwatervrees heen, en met lak aan wat iedereen ervan zal vinden. We komen tot vier opties. Om te zorgen dat ik er niet op kan terugkomen, app ik ze alle vier naar mijn collega’s en een paar vrienden en vraag ze te stemmen.

En toen nog de kapper. Ik ging altijd bij Whitney, gewoontediertje dat ik ben, maar was de laatste keren minder tevreden. En toen ze een keer uitviel door ziekte ging ik bij Wendy. Veel beter. En dat nieuwe kapsel ga ik niet bij voorbaat al laten verknallen door Whitney! ‘Goedemiddag, Haarmode Peter, met Whitney.’ ‘Oh, hoi Whitney, eh ja, ik wil graag een afspraak maken bij ehm… Wendy. Werkt zij donderdag?’ ‘Nee, maar ik wel.’ ‘Oké, en zaterdag?’ ‘Zaterdag 9.30 uur heeft ze nog plek.’ ‘Fijn, doe mij die maar dan. Dag!’ Snel hang ik op. De moed ontbreekt me het haar gewoon te zeggen. Maar hé, ik ben klant. Dus koning.

Als ik zaterdag een kwartier te vroeg binnenkom, blijf ik mezelf vertellen dat het allemaal niets voorstelt en dat haren altijd weer de neiging hebben terug aan te groeien als het niets wordt. En dat ik me eventueel langdurig ziek kan melden in het uiterste geval. Besmettelijk virus ofzo. Wendy loopt uit en dus zit ik uiteindelijk een halfuur te wachten. Whitney is er ook en ik kan merken dat ze professioneel wil reageren op me. Oftewel: ik doe net alsof ik je niet ken, eikel! Dat Whitney en ik uit elkaar gaan, heeft duidelijk impact op haar. We hebben zoveel gedeeld in al die jaren. Ik weet alles over haar nieuwe huis, vakanties en de dingen waar ze zich druk om kan maken.

Dan is het zover. Het lijkt plots of alles in slow motion gaat. Ik laat Wendy de foto van het kapsel zien. ‘Durf je dit aan bij mij?’, vraag ik onzeker. ‘Ja hoor, ik pak de tondeuse vast.’ WTF! Serieus? Tondeuse?! Ik besluit gewoon diep adem te halen en het te ondergaan. In nog geen 15 minuten is ze klaar. Ze klettert er allerlei superdure troep in en overtuigt me dat ik die nodig heb. Ik reken een rib uit mijn lijf af en stap als een nieuw mens naar buiten. Ik voel me lichter en blij. Ik heb eindelijk iets gedaan wat ik al 25 jaar niet durfde.

En waarom eigenlijk niet? Wat stelt het nou voor? Iets nieuws doen buiten je comfortzone: is dat niet precies wat de leukste en mooiste herinneringen maakt? Ik nodig je van harte uit als je hulp zoekt bij je koudwatervrees. Kun je meteen zeggen wat je vindt van mijn nieuwe kapsel voor de komende 25 jaar.