Jesper is tweedejaars crossmediale communicatie op de RAC en zit in het publiciteitsteam voor de associate degrees: ‘Het mooie van dit werk is dat ik veel meekrijg van de diversiteit binnen de hogeschool. Hier komen heel veel culturen samen.’

‘Ik woon nu nog bij mijn ouders in Bergen op Zoom en zit iedere dag twee uur in de trein om naar school te gaan. Inmiddels zoek ik een kamer in Rotterdam, maar dat is echt een drama. Iedere keer beland ik op plek driehonderd-en-nog-wat van de lijst óf gaat er net een kamer aan mijn neus voorbij. Ik heb al verschillende keren gereageerd, maar ben nog nooit uitgenodigd om te hospiteren. Eén keer werden er vijftig mensen uitgenodigd en was ik nummer eenenvijftig. Soms zakt mij de moed wel een beetje in de schoenen, maar ik ga ervan uit dat ik op een gegeven moment wel een kamer vind.

‘Ik ben er wel aan toe om te verhuizen want mijn leven speelt zich steeds meer af in Rotterdam.’

‘Ik ben er wel aan toe om te verhuizen want mijn leven speelt zich steeds meer af in Rotterdam. Mijn vrienden wonen hier en ik werk minstens een dag in de week voor het publiciteitsteam van de RAC. Dit is leuk en divers werk: de ene keer doe ik een interview en het volgende moment ben ik een poster aan het vormgeven. Het doel is om de RAC te promoten; ook de opleidingen kunnen ons inschakelen voor een opdracht. We maken bijvoorbeeld ook reportages van de introductiedagen. Alles gebeurt onder begeleiding van een docent die ons in principe behoorlijk vrij laat.

‘We werken nu met vijf mensen, maar eind januari gaan er drie weg omdat ze beginnen met afstuderen. Dus voor de geïnteresseerde studenten: vanaf januari hebben we weer nieuwe mensen nodig. Het is in principe voor acht uur in de week, maar als het druk is kan het soms wel vierentwintig uur zijn.

‘Het mooie van dit werk is dat ik veel meekrijg van de diversiteit binnen de hogeschool. Hier komen heel veel culturen samen. Op het mbo in Brabant waar ik eerder studeerde was dat helemaal niet zo, daar domineerde de witte Nederlander en was er veel minder ruimte voor alles wat daarvan afweek.

‘Hier kun je zijn wie je wil zijn en dus niet wat anderen van je verwachten dat je bent. Ik vind dit belangrijk en het is ook een belangrijke reden geweest om juist hier te gaan studeren. Ik denk dat de hogeschool daar ook trots op mag zijn en ik denk dat er alles aan gedaan moet worden om dit te behouden.

‘Als ik straks klaar ben met studeren zou ik het liefst gaan werken in de publieke sector, bij een ministerie of in het openbaar vervoer.’

‘Als ik straks klaar ben met studeren zou ik het liefst gaan werken in de publieke sector, bij een ministerie of in het openbaar vervoer. Vroeger wilde ik machinist worden maar dat kon toen niet omdat ik te lang was. Toch is die interesse altijd blijven bestaan. Ik ben me gaan verdiepen in de manier waarop de NS communiceert met de reiziger. Vorig jaar zijn we op het hoofdkantoor van de NS geweest en heb ik geregeld dat we een van de woordvoerders konden interviewen. Daar heb ik goed kunnen zien hoe ze werken en, wat ik heel aantrekkelijk vond, dat zowel de communicatie als de sfeer op kantoor heel informeel is. In zo’n omgeving zie ik mezelf wel werken.

‘Het lijkt me leuk om anderen, in dit geval de reizigers, echt te kunnen helpen. Natuurlijk krijg je ook veel met kritiek te maken, zeker bij de NS met bijvoorbeeld de vertragingen die er zijn, maar daarmee moet je leren omgaan. Daar zie ik ook een leuke uitdaging in: het gesprek aangaan, vragen wat er beter kan en iemands mening waar mogelijk op een positieve manier beïnvloeden.’

Tekst en foto: Wietse Pottjewijd

Volg ons op Instagram