Veerle (20) is eerstejaarsstudent aan de lerarenopleiding Engels. Ze werkt naast haar studie in de gehandicaptenzorg en is trots dat ze succesvol is in het hbo: ‘Wie had dat nou van mij verwacht?’

‘Ik ben nu twintig en kom op een leeftijd dat ik steeds meer verantwoordelijkheden krijg. Mijn moeder gaat niet meer zeggen dat ik moet leren voor mijn toetsen, zoals toen ik nog zeventien was. Het moet uit mezelf komen en daar wil ik geen anderen bij nodig hebben. Ik ben nu wegen aan het aanleggen naar volwassenheid en dat wil ik zelf doen. Daarnaast moet ik niet vergeten dat ik nog jong ben en vooral ook leuke dingen moet doen.

‘Het meest onverantwoorde dat ik ooit heb gedaan is met een Tinderdate meegaan naar een vaag technofeest. We gingen op een zaterdag wat drinken en zaten op een gegeven moment bij hem huis – je weet hoe dat met Tinder gaat – toen hij opeens zei: “Ik ga zo naar een technofeest, ga je mee?” Al zijn vrienden kwamen langs en vroegen ook of ik meeging. Dus dat heb ik gedaan, terwijl ik eigenlijk helemaal niet van techno houd.

‘Hij betaalde mijn kaartje en zo stond ik opeens om halfvijf ’s ochtends in een vage industriële technoclub met allemaal mensen die ik niet kende. De rest zat aan de drugs – ik niet want dat doe ik niet – en terwijl ik daar stond, dacht ik wel even: ik had ook vermoord kunnen worden, haha. Het was misschien onverantwoord op dat moment, omdat ik echt niemand kende, maar ik heb het wel heel leuk gehad en het levert toch ook weer een goed verhaal op. Ik ging de volgende ochtend weg en heb nooit meer wat van hem gehoord. Het was een soort van gek sprookje en daarna was het klaar. Als je jong bent, moet je ook dit soort vage dingen meemaken, vind ik.

‘Jong zijn betekent in mijn ogen ook ambitieus zijn, bezig zijn met de toekomst en het beste uit jezelf halen nu je op de piek in je leven bent. Soms is het ook best wel moeilijk. Ik heb niet echt last van druk die anderen mij opleggen – mijn ouders vinden het hartstikke leuk dat ik hbo doe – maar ik wil me wel bewijzen tegenover mezelf. Ik kom van de mavo en op de basisschool werd al gezegd: “Veerle gaat geen hoogvlieger worden.” Daardoor heb ik het gevoel dat ik wat te bewijzen heb.

‘Op het mbo waar ik maatschappelijke zorg studeerde, kwam ik erachter dat ik docent wilde worden. Tijdens mijn stage in het eerste jaar werkte ik in het praktijkonderwijs met probleemjongeren en dat vond ik superleuk om te doen. Zonder die ervaring was ik waarschijnlijk voor de opleiding social work gegaan. Ik heb gekozen voor Engels omdat het een kernvak is; iedereen heeft het nodig en het is een taal die de hele wereld verbindt.

‘Naast school werk ik ook nog een à twee dagen in de gehandicaptenzorg. Soms is dat pittig met school ernaast, maar eigenlijk gaat het goed. Ik ben best trots op hoe het nu gaat. Dat klinkt misschien arrogant, maar zo bedoel ik het niet. Dat gevoel komt voor een groot deel door mijn werk; ik ben blij dat ik liefde kan geven en goed voor de cliënten kan zorgen. Als ik buiten de hekken van de instelling stap, voel ik me altijd trots op het werk dat ik doe. En dat ik daarbij ook nog op het hbo zit, want wie had dat nou van mij verwacht?

Tekst en foto: Wietse Pottjewijd

Volg ons op Instagram