Het is de zomer van 2018. Ik zit samen met mijn jongere broer in een klein kamertje in een afgelegen huisje in Ierland. We zitten naast een ziekenhuisbed waar grandad in ligt. De kanker heeft zijn lijf verziekt. De medicatie maakt hem suf. We kijken naar een film, en zien de hoofdpersoon in een onderzeeër klimmen.

Mijn opa leunt voorover en zegt: ‘Have I ever told you about the time I served on an American submarine?’ Hij wacht niet op een antwoord, en begint meteen te vertellen over die keer dat hij in Duitsland was gaan kijken naar een onderzeeër. En bij toeval was er een Amerikaanse kolonel in diezelfde haven die zo onder de indruk was van zijn kennis over het schip, dat hij verzocht werd om vier maanden op diezelfde onderzeeër te dienen. Er volgt een uitleg over hoe zwaar de anderen het hadden, omdat ze geen brieven konden sturen naar hun liefjes. Grandad had het gelukkig niet zwaar: ‘Carmel married a sailor. She knew what she signed up for.’

Onzin natuurlijk. Grandad was een ingenieur in de koopvaardij. Die man zal geen dag van zijn leven op een onderzeeër gevaren hebben. Loog hij dan? Zeker niet. Hij vertelde een verhaal; iets wat hij altijd al leuk vond om te doen en iets waar hij om bekendstond. Niet elk verhaal was even geloofwaardig, maar elk verhaal was leuk.

Op zijn begrafenis een paar weken later ging het dan ook niet over ziekte of verdriet. Het ging over de verhalen die hij door de jaren heen aan mensen had verteld. Die keer dat een gigantische octopus zijn schip had belaagd. En die andere keer, toen ie een Amerikaan in het ziekenhuis had wijsgemaakt dat hij kapitein van een vliegdekschip was geweest. Ook het verhaal dat hij ons had verteld kwam aan bod, en we konden er weer om lachen.

Wellicht kan je niet zo goed duimzuigen als grandad dat kon. Maar je kunt wel keuzes maken die leiden tot leukere, nieuwe verhalen. Wat zou er gebeuren als je dit weekend de auto pakt en gaat roadtrippen? Als je eens ‘ja’ zegt wanneer je vriend vraagt of je mee wilt doen met zijn gekke hobby?

Je hoeft niet te liegen over wat je gedaan hebt, maar je kan wel bedenken welk onderdeel van je ervaring het beste belicht kan worden. Verhalen zijn krachtig, want een goed verhaal kan eindeloos verteld worden. En als dat goede verhaal van jou is, kan iedereen weer even aan je denken als ze het aan het vertellen zijn. Je bent er wellicht niet meer bij, maar in dat moment ben je er stiekem nog een beetje.

Laat dus minstens één goed verhaal achter. Frank Kirwan, ingenieur van een nucleaire onderzeeër, heeft dat zeker gedaan.

Volg ons op Instagram

Wil je op donderdag (rond lunchtijd) het heetste nieuws van afgelopen week in je mailbox ontvangen? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.