Als we dan even een flashforward doen naar een paar maanden later, is dat shotje motivatie uitgewerkt en is er van die voornemens alleen nog een vage herinnering over. Want lekker in je comfortzone blijven – doen wat je voorheen deed op de manier waarop je het altijd gedaan hebt – blijkt toch fijner.

Ook ik ben zo’n enthousiasteling die helemaal gaat voor zelfverbetering. Maar ik heb ontdekt dat je daar geen nieuwjaarsdag voor nodig hebt. Ik ben gewoon fan van doen wat voor mij goed werkt en goed voelt. En als ik merk dat iets beter kan, dan geef ik mezelf gewoon een nieuwe start, ook al is het midden in maart of halverwege oktober.

Ik ontdekte nog iets: dat de eisen die ik met die voornemens aan mezelf stelde, veel te hoog waren én dat ik het eigenlijk veel leuker vind om gewoon uit te kijken naar wat het jaar me gaat brengen.

Streven om in een jaar tijd iets te bereiken vind ik daarentegen mooi – een jaar is toch een soort hoofdstuk waarin van alles kan gebeuren en veranderen. Voor mij wordt 2019 naar alle waarschijnlijkheid het jaar van afstuderen en van mijn plekje op de arbeidsmarkt veroveren. Het wordt het jaar waarin ik aan een heel nieuwe fase van mijn leven begin.

Dát is waar ik naar uitkijk. Dat is waar ik naar streef en hoe ik me 2019 wil herinneren. Jezelf iets voornemen impliceert dat je faalt als het niet lukt, maar streven? Streven is mooi. Streven betekent dat je ook ruimte laat voor alles wat het leven jouw kant op kan gooien.