En dan heb ik het nog niet eens gehad over het meest wonderlijke van alles: het lesprogramma en de bijbehorende didactiek met al haar doelstellingen, toetsbare criteria en verwachtingen van wat een goede student zou moeten zijn. Hoe kan iemand ooit voldoen aan zulke verwachtingen?

Hoe passen al die levens en al die ervaringen die de studenten mee de klas in nemen in zo’n omgeving?

De Rotterdams filosoof Awee Prins waarschuwt ons voor het gevaar van de prestatiesamenleving: dat wij door het leven gaan als mieren die hun huilen inhouden. Waarom dat ingehouden huilen? We houden ons verdriet binnen omdat er van ons wordt verwacht dat we met een positieve houding ons eigen geluk nastreven.

Dat ingehouden verdriet is ook aanwezig in ons klaslokaal, in mijn klaslokaal. Ik voel elke dag het verlies dat veel studenten met zich meedragen. Misschien zoeken zij naar woorden om dat verlies te kunnen delen. En ik zou willen dat ik hen die woorden kon geven, maar dat kan ik vaak helemaal niet.

Het verdriet blijft hoe dan ook verborgen als we er geen oog voor hebben. Mensen houden het binnen als we er de ruimte niet voor geven. En te vaak willen wij docenten dat liever zo houden ook. In onze ptd’s is namelijk niet genoeg ruimte voor zoveel verdriet.

Dat wil natuurlijk niet zeggen dat het verdriet daarom ook verdwijnt. En ik zou willen dat het verdriet niet pas zichtbaar wordt op het moment dat het iemand echt teveel wordt. Wanneer de druk zó hoog is dat de tranen er wel uit moéten komen.

Ik denk weleens dat dit een criterium van een goede student zou moeten zijn: hoe en in welke mate ben je in staat om je verdriet uit te drukken en ermee om te gaan? En een goede docent zou een student daarin begeleiden door aandachtig te luisteren, betrokken te zijn, begrip te tonen en te leren hoe je dat verdriet kunt dragen. Dan zouden we goed bezig zijn.

Maar verdriet is niet meetbaar en de deadline voor het volgende verslag komt al gauw. En ik moet jouw toets snel nakijken en dan is de les alweer voorbij. Als iedereen weg is en ik alleen achterblijf, voel ik het verdriet nog hangen.

Volg ons op Instagram

Wil je op donderdag (rond lunchtijd) het heetste nieuws van afgelopen week in je mailbox ontvangen? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.