Blog Sterre: De finish is in zicht maar voelt onbereikbaar
Blog van SterreGepubliceerd: 9 hours ago
| 
|
Seema (20) is vierdejaarsstudent verpleegkunde en zat een tijdje thuis met corona. Ze schrijft hier over haar ervaringen in de zorg in crisistijd.
Terwijl de wereld maar doordraait, lijk ik tot stilstand te zijn gekomen. Mijn studie is namelijk voorbij. 1460 dagen lang was ik verpleegkundestudent. En nu ineens niet meer.
Een gevoel van blijdschap maar ook leegte vult mijn lichaam. Terwijl mijn lichaam gedurende die 1460 dagen opleiding was gevuld met stress en absoluut veel te veel chocola.
Natuurlijk ben ik blij dat het afgerond is. Ik hoef geen APA meer te controleren of 9292 te stalken. Ik hoef me ook geen zorgen meer te maken over toetsen en verslagen. Ge-wel-dig. Maar toch vond ik dat stiekem ook allemaal heel leuk.
Misschien voel ik mij daarom nu tegelijkertijd leeg: het is het einde van een periode. De leegte wordt vergroot door de vraag – die kennelijk in deze situatie op ieders lippen brandt – ‘He Seema, wat ga jij nu doen?’
Tja. Ik weet het echt niet. Of wacht, ik weet het wel: ik wil niksen. Maar als ik de vraag daarmee beantwoord, kijk ik naar gezichten die beduusd en verbaasd zijn en soms zelfs verontwaardigd. De meeste mensen vinden het zonde van de tijd dat ik niet nu al aan het solliciteren ben, terwijl ik hier juist zo hard voor heb gewerkt.
Dit versterkt mijn gevoel dat de maatschappij prestatiegericht is en dat mensen misschien wel bang zijn om niets te doen of niet weten wat te doen. Het geeft mij het gevoel dat we altijd maar door moeten blijven gaan. Want hé, wat zou het zonde zijn als ik even niks doe.
De vervolgvragen rollen er vanzelf achteraan: Hoe ga je voor je huisje betalen of voor alle chocola? Goede vragen, want ook daar weet ik het antwoord niet op. Ja, ik snap ook dat het noodzakelijk is om werkzaam te zijn, als je wilt voorzien in dit soort behoeftes. Maar wat gebeurt er als ik niks doe? Raak ik dan verveeld? Of krijg ik juist veel hobby’s?
Stiekem vraag ik mij ook af hoe het komt dat ik nu, aan het einde van mijn studie, nog geen idee heb van wat ik wil doen.
Ik denk dat ik tijdens de opleiding veel bezig was met het halen van de eindstreep en niet zozeer met de vraag: wat ga ik later doen? Tijdens mijn stage was ik weer even hard bezig met het behalen van mijn stage waardoor ik deze vraag opnieuw links liet liggen.
Ik zag mijn diploma als een eindpunt, terwijl het eigenlijk een startpunt is, of een tussenstop.
Al met al weet ik het niet en wil ik niksen. En ja, chocola gaat hier hier een grote rol in spelen. Voor mij is dit kennelijk het moment om te gaan uitvogelen wat ik wil doen. Als een startpunt.
Wil je op donderdag (rond lunchtijd) het heetste nieuws van afgelopen week in je mailbox ontvangen? Meld je aan voor onze nieuwsbrief. De redactie waardeert het als je onder je eigen naam reageert.
Lees hier alle details over onze spelregels.
Het gevoel is helemaal herkenbaar! In mijn ervaring zijn zulk soort momenten van leegte na het afronden van iets, juist een bevesting van het cliché “it’s about the journey”, en dat we allemaal af en toe een beetje verdwaald zijn. Ik denk dat de behoefte van ‘ik wil even niksen’ heel begrijpelijk en oké is! Dat ‘maatschappelijke prestatiegerichte’ deel van mensen is bang dat je altijd zal niksen, maar ik denk dat het wel goed en gezond kan zijn om een rustperiode te nemen als je daar zo naar gesnakt hebt.
Chillem in poort seema
‘Verveling is een van die steeds zeldzamer wordende ervaringen, waarbij we nog doelloos bij onszelf en bij die andere, niet ingevulde en niet meetbare tijd kunnen verwijlen, en zonder enig houvast, hoe angstaanjagend dit ook moge zijn, tot nieuwe inzichten kunnen komen.’ (p 36, Joke J. Hermsen: Stil de tijd, pleidooi voor een langzame toekomst). Deze favoriete filosoof staat naast en voor je in je dappere keus!
Broooo i love deze tekst, mega herkenbaar en mensen zijn zó eentonig wajo, iedereen stelt precies dezelfde vragen zo grappig …
Deze gedachte loef ik: “Maar wat gebeurt er als ik niks doe? Raak ik dan verveeld? Of krijg ik juist veel hobby’s?”
We zijn gewoon zooooo niet gewend om geen school én werk te hebben (dingen moéten doen). Maar C’monnnnn er is nog zoveel meer leven naast school en werk. Allemaal dingen die we MOGEN doen
Pure potential MOGELIJKHEDEN ZIJN EINDELOOS!!! ✨✨✨✨✨✨
Wowwwiie Seema. Another piece that is utterly thought provoking yet, hilariously witty!
I think everyone can relate to this feeling – a feeling of pressure and uncertainty. Giving ourselves the chance to sit back and do nothing for a while is JUST as important as going out and achieving our goals.
Heel leuk om jouw perspectief te lezen, zo kan het inderdaad ook. Er heerst inderdaad een bepaalde verwachting als je je studie succesvol afrondt. Gelukkig weet jij wel hoe je er mee om moet gaan zo te lezen. Leef naar je eigen standaarden schat.
Wow zooooooo herkenbaar! Ik ben ook klaar en wil niets, gewoon even rust en voelen wat ik nou eigenlijk echt wil. Ik voel ook een enorme leegte nu ik niets meer moet. En tegelijkertijd voelde ik de laatste maanden van mijn opleiding dat we (de maatschappij) altijd maar moeten, moeten en moeten van onszelf. Het hele leven is ingericht op wat wij moeten en verwachten van ons zelf en ook mijn hele leven heeft gedraaid om iets moeten doen. Maar, wat ik WIL, wat ik LEUK vind, waar ik echt ENERGIE van krijg dat weet ik niet. Dat heb ik nooit geleerd, omdat ik altijd moest. En nu, nu wil ik tijd en rust om mijzelf echt te leren kennen, om te voelen wat ik wil en wie ik nou werkelijk ben. Ik denk dat jezelf echt leren kennen (zonder iets te moeten of iets te zijn vanwege dat wat je doet) iets is wat misschien nog wel veeeeeeeel belangrijker is dan kennis vergaren binnen een opleiding.
Super leuk geschreven Seema!! Vooral het stukje waar je vertelt dat je te druk bezig was met het halen van je stage, i.p.v de vraag wat je later zou willen doen. Ik denk dat de meerderheid van ons zich zeker hierin herkennen. Toen ik eerst hoorde dat je wilde rusten dacht ik ook heh? Wat zonde.. maar nu ik het vanuit jouw perspectief lees kan ik me voorstellen dat je echt even de tijd moet nemen om bij te komen van al het harde werk dat je hebt verricht afgelopen 4 jaar. U deserve to rest!! ♀️♀️