Tanja Zuijderwijk is hoofddocent bij de opleiding facility management en bokst in haar vrije tijd om in balans te blijven. ‘Tegenwoordig is boksen echt een hype maar toen ik ermee begon vonden mensen het best wel gek.’

‘Ik probeer minimaal twee keer per week te boksen. Dat is nodig om resultaat te krijgen en met de techniek aan de slag te kunnen. Door te boksen raak ik meer in balans. Het werk als docent is geestelijk best wel zwaar; een les is nooit goed genoeg en je geeft altijd meer tijd dan dat je hebt. Het wordt bovendien steeds moeilijker om een groep te boeien en te binden en nieuwe lesvormen vergen extra tijd. Na een dag werken ben ik geestelijk op maar lichamelijk heb ik dan nog veel energie over. Door het boksen kan ik die energie kwijt en dat geeft rust. Als ik niet kan sporten ben ik eigenlijk een onmogelijk iemand. Dat heb ik wel geleerd tijdens mijn herstel na een voetoperatie.

‘Na een dag werken ben ik geestelijk op maar lichamelijk heb ik dan nog veel energie over.’

‘Tegenwoordig is boksen echt een hype maar toen ik ermee begon vonden mensen het best wel gek. Het werd toen nog een beetje als een ‘aso’ sport gezien. Zelf zou ik trouwens ook niet op het idee zijn gekomen om naar de bokschool te gaan. Ik ben het vier jaar geleden gaan doen op aanraden van mijn vitaliteitscoach nadat ik aan mijn voet was geopereerd en ik mentaal vastliep.

‘Ik had een botknobbel (bunion) aan mijn grote teen en die moest worden afgezaagd. Niet zo lekker, maar met een goede dosis morfine kwam ik er wel overheen. Ik had voor de operatie heel hard gewerkt, en na de operatie kwam ik ineens letterlijk stil te staan. Iets wat me nog niet eerder was overkomen. Het revalideren was confronterend. Ik voelde me heel erg nutteloos en miste mijn zelfstandigheid enorm. Toen ik na vier weken bij de bedrijfsarts kwam ging het met mijn voet heel goed, maar mentaal ging het helemaal niet lekker.

‘In het gesprek kwam naar voren dat ik waarschijnlijk wel veel energie heb maar soms ook verkeerde energie opbouw. De arts had het idee dat ik een adrenalinejunkie was en confronteerde mij hier voor het eerst mee. Ik dacht altijd dat ik heel veel energie had maar ik was deels gewoon verslaafd aan dat stofje. Ze adviseerde me om eens met onze vitaliteitscoach Max Lak te praten.

‘De arts had het idee dat ik een adrenalinejunkie was en confronteerde mij hier voor het eerst mee.’

‘Ik stond daar eigenlijk niet zo voor open, ik ben heel Rotterdams van “niet lullen maar poetsen”, maar wilde het toch een kans geven. Hij ging met mij de diepte in en confronteerde me met mezelf, mijn drijfveren en manier van handelen. Hij vond dat er weleens wat mocht gebeuren aan mijn wendbaarheid en weerbaarheid en dacht dat boksen wel iets voor mij zou zijn.

‘Het leek mij eerst helemaal niks, zo’n boksschool. Maar omdat ik ook altijd tegen studenten zeg dat ze moeten openstaan voor nieuwe dingen, moest ik dat zelf natuurlijk ook doen. Het was een totaal nieuwe omgeving voor mij. Ik ben best dominant en nu moest echt ik naar de trainer luisteren. Doe je dat niet dan kan je gewoon de zaal verlaten. De hiërarchie is heel belangrijk. In het begin botste het wel met zo’n schreeuwende trainer tegenover me, maar uiteindelijk werkte het heel goed. Ik ging mentaal echt vooruit en werd steeds fitter. De techniek ging me ook beter af.

‘Ik ben best dominant en nu moest echt ik naar de trainer luisteren.’

‘Max wees me ook op mijn voeding en adviseerde om mijn alcoholgebruik eens bij te houden. Ik vond zelf dat ik niet zoveel dronk, maar kwam erachter dat ik toch wel een glas of acht à negen in de week nam. Op zijn advies liet ik het glas vaker staan en ging daardoor een stuk beter slapen. Ik dacht altijd dat mijn slechte nachtrust door de stress kwam, maar het kwam meer door de alcohol en de energie die ik steeds over had.

‘Je omgeving helpt trouwens niet als je wilt stoppen met drinken. Mensen vinden het niet gezellig en gaan dan toch een wijntje voor je halen. Daar doe ik niet meer aan mee. Als iemand wijn haalt laat ik het gewoon staan. Het idee dat je ongezellig bent wanneer je niet drinkt is zo’n onzin; dat hebben we onszelf echt opgelegd. Je moet doorzetten en volhouden. Inmiddels weet iedereen dat ik niet of nauwelijks drink en de verleiding wordt gaandeweg steeds minder. Het helpt wanneer je de positieve effecten begint te merken.

‘Je omgeving helpt trouwens niet als je wilt stoppen met drinken.’

‘Omdat ik zelf geconfronteerd werd met het belang van vitaliteit ben ik er ook binnen onze opleiding mee bezig gegaan. Samen met twee collega’s heb ik de minor werkgeluk opgezet die vanaf september van start gaat. We leren studenten hiermee om de work-life balance goed te houden. We doen aan mindfulness, voeding en psychologie. Ik denk dat we hiermee betere studenten afleveren die niet alleen vakprofessionals zijn, maar ook professioneel zijn in hoe ze handelen.

‘De operatie van vier jaar geleden heeft me uiteindelijk heel wat gebracht. Mijn fysieke beperking heeft me geestelijk meer veerkracht gegeven. Ik ben echt stil gaan staan bij wie ik ben en wat ik doe, hoe ik het doe, en hoe ik mijn tijd besteed. Ik heb oude denkbeelden losgelaten en nieuwe normen voor mezelf geformuleerd. Zo leerde ik van mijn ouders dat je er altijd alles aan moet doen om je doelen te behalen, koste wat het kost. Maar van Max heb ik geleerd dat je daar ook best vanaf mag stappen als het niet lukt. Dat je juist sterk bent wanneer je dat doet in plaats van zwak. Ik probeer dit mijn eigen kinderen ook mee te geven: de lat mag hoog liggen maar je moet er wel bij kunnen.’

Tekst en foto: Wietse Pottjewijd

Volg ons op Instagram

Wil je op donderdag (rond lunchtijd) het heetste nieuws van afgelopen week in je mailbox ontvangen? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.