Sonja van Ockenburg-Dekker is kerndocent ergotherapie en begeleidingskundige en nu druk met het vormgeven van het afstandsonderwijs. Ze gebruikt gedichten om alles wat haar raakt een plek te geven. ‘Dichten is voor mij een manier om emoties te verwerken of om even stil te staan en te reflecteren.’

‘Ik zit nu op een klein kamertje bij mijn ouders om even tot rust te komen. Mijn man en ik hebben naast ons werk onze handen vol aan onze twee kinderen van één en vier jaar die nu beide thuis zijn. En thuis heb ik geen bureau en dat is niet echt goed voor mijn rug. Daar wil ik als ergotherapeut natuurlijk goed op letten.

‘Als docenten hebben we het nu een stuk drukker dan normaal. We zijn hard bezig om alle voorzieningen online te regelen en ik krijg de hele dag door talloze mails, appjes en telefoontjes. We werken nu met collega’s en studenten via Microsoft Teams en al deze online communicatie kost energie en is even wennen. De samenwerking onderling is gelukkig goed; we hebben alle taken goed verdeeld binnen het team.

‘De samenwerking onderling is gelukkig goed; we hebben alle taken goed verdeeld binnen het team.’

‘Ik ben positief verrast over wat we allemaal online kunnen aanbieden. De zelfstandige studenten vinden deze manier van werken erg fijn, maar voor anderen die juist hechten aan klassikale les is het wat moeilijker. Om in contact te blijven met alle studenten organiseren we bijvoorbeeld online inbelcolleges en houden we contact via mail of chat.

‘Groepsopdrachten, rollenspellen en het vragen van feedback zijn op afstand lastiger uit te voeren. Ik hoop desondanks dat studenten alternatieve manieren vinden en elkaar blijven opzoeken online.

‘Ik ben positief verrast over wat we allemaal online kunnen aanbieden.’

‘Op de dag dat de coronamaatregelen ingingen op onze hogeschool (vrijdag 13 maart) zou ik mijn gedichtenbundel Het leven van alledag geeft feest in mijn hoofd presenteren, maar dat kon helaas niet doorgaan. Gelukkig zag ik dit direct na de persconferentie al aankomen en kon ik op tijd iedereen inlichten.

‘Het idee voor een gedichtenbundel ontstond nadat ik 300 gedichten had geschreven. Ik had een selectie gemaakt en heb vervolgens feedback gevraagd aan anderen. Met die feedback ben ik aan de gedichten gaan schaven en heb ik ze verbeterd. Eerst vond ik het gewoon leuk voor mezelf maar langzaam ontstond het idee om ze te bundelen. Ik heb alles opgestuurd naar uitgeverij Boekscout en na drie maanden kreeg ik te horen dat ze het graag wilde uitgeven.

‘Ik heb alles opgestuurd en na drie maanden kreeg ik te horen dat ze het graag wilde uitgeven.’

‘Dichten is voor mij een manier om emoties te verwerken of om even stil te staan en te reflecteren. Zware gevoelens van eenzaamheid of woede kan ik daarmee kleiner en behapbaar maken. Door hiermee te spelen lukt het me om weerbaarder in het leven te staan. Ik geef mijn studenten soms ook de opdracht hun ervaringen te uiten in dichtvorm. Tijdens hun stage maken zij veel mee en komen in aanraking met wezenlijke thema’s, zoals bijvoorbeeld eenzaamheid en agressie. In het onderwijs is hier niet veel aandacht voor, maar aandacht schenken aan en reflecteren op deze ervaringen is belangrijk.

‘In deze tijd is het denk ik belangrijk om even stil te staan bij wat en wie belangrijk voor je is.’

‘In deze tijd is het denk ik belangrijk om even stil te staan bij wat en wie belangrijk voor je is en bij wat je leuk vindt. Je kunt ook met een klein gebaar proberen iets positiefs te doen. Ik heb een paar dagen geleden helpen stekken in een bloemenzaak en mijn buren allemaal een bosje bloemen gegeven. Zo probeer ik de lokale middenstand een beetje te steunen en de mensen om me heen wat op te vrolijken. Ook probeer ik met mijn gedichten iets hoopvols aan anderen mee te geven.’

We hebben Sonja gevraagd om een van de gedichten die ze de afgelopen dagen schreef met ons te delen. Je vindt het hieronder. Wil je meer lezen, dan kun je op de hoogte blijven van haar publicaties op haar auteursblog.

Tekst: Wietse Pottjewijd
Foto: Sonja van Ockenburg-Dekker

Volg ons op Instagram