‘De drempel om een rokje en een topje te dragen is veel kleiner geworden’

Dániel van Tiggele (20), vierdejaars student illustratie op de Willem de Kooning Academie, is tijdens de lockdown volop gaan experimenteren met zijn kledingstijl.

‘Kleding is een van de duidelijkste vormen van zelfexpressie. Het zit om je heen, je leeft erin. Dat bepaalt een groot deel van je identiteit. Op de foto draag ik een broek die ik voor 5 euro op de markt heb gekocht. Hij is een beetje te lang, maar dat vind ik leuk. Het shirt komt toevallig ook van de markt. Ik hou van de strakke kraag, de getailleerde fit en de grafische print. De zonnebril heb ik voor 1 euro op de kop getikt. Hij past mooi bij de outfit, vind ik.

‘De zonnebril heb ik voor 1 euro op de kop getikt.’

‘Het is interessant om voor jezelf te ontdekken wat je stijl is. Daar ben ik het afgelopen jaar veel mee bezig geweest. Voorheen trok ik gewoon een shirt en een broek aan: lekker makkelijk en veilig. Tijdens de lockdown had ik meer ruimte om te experimenteren, omdat er niet over werd geoordeeld. Het voelde alsof ik alles kon doen wat ik wilde, want ik zat toch in mijn eentje thuis. Ik heb om te beginnen mijn haren en wenkbrauwen geverfd, want je gezicht is belangrijk voor het hele plaatje. Er zijn redelijk wat tatoeages bij gekomen, wat ik ook een belangrijk onderdeel vind van je uitstraling. En ik heb veel kledingcombinaties uitgeprobeerd, waardoor het allemaal net wat meer uitgesproken is.

‘Het voelde alsof ik alles kon doen wat ik wilde, want ik zat toch in mijn eentje thuis.’

‘Laatst had ik bijvoorbeeld een rokje en een topje aan naar school. De eerste keer dat je zoiets draagt, is doodeng. Maar omdat ik er tijdens de lockdown al mee had geoefend bij vrienden, was de drempel om het ook buiten te dragen veel kleiner.

‘Het is niet zo dat ik per se iets wil uitdragen met mijn kleding. Ik doe het puur voor mezelf. Het klinkt super cheesy, maar dat zou ik iedereen aanraden: draag wat je wilt. Dat is moeilijk, maar denk er goed over na. Als je echt gaat voor wat jij mooi vindt, geeft dat zoveel vrijheid.’

‘Ik ben gewoon ik en daar hoort Patta voor mij bij’

Gyatso Davids (21), tweedejaars student fotografie op de Willem de Kooning Academie, was de grote massa voor. Hij woonde lang voor de coronacrisis losbarstte al in een trainingspak.

‘Op babyfoto’s heb ik al trainingspakken aan. Ook als ik heel diep graaf, kan ik me bijna geen andere outfits herinneren. Ja, misschien droeg ik vroeger heel af en toe een spijkerbroek. Of een andere trui. Die heb ik nog steeds wel in de kast liggen, voor als het echt moet. Maar eigenlijk heb ik standaard een tracksuit aan. Dat was voor de hele coronaperiode al zo. En nu nog steeds.

‘Ik vind het heel chill, want over een trainingspak hoef je nooit echt na te denken. Je hebt geen issues over de onder- of de bovenkant, want die horen bij elkaar. Het enige wat ik me afvraag is: hoe voel ik me vandaag? Begin ik de dag met veel excitement, dan trek ik een kleurrijke tracksuit aan. Ben ik depri, dan wordt het gewoon een zwart pak.

‘Het enige wat ik me afvraag is: hoe voel ik me vandaag?’

‘Ik heb er vijf, allemaal van Patta. Die wissel ik af, in rotatie. Hun pakken zijn supercomfortabel. De stof is heel zacht en de fit lekker baggy. Ze zijn geschikt voor alles. Ik skate erin, ik werk erin, ik chill er thuis mee. De prints zijn ook altijd mooi. Het is gewoon een winner in alle opzichten. Een patta-pak, dat is wie ik ben. Ik draag er mijn identiteit mee uit.

‘Door andere mensen wordt dat soms ingevuld alsof ik een Zeedijk-boy ben, maar dat klopt echt niet. Ik woon niet eens in Amsterdam. Ik ben gewoon ik en daar hoort Patta voor mij bij. Je moet gewoon dragen waar je je comfortabel in voelt. Iets wat ruim valt en makkelijk zit. Als ik één modetip zou moeten geven, dan is het: koop gewoon een Patta-tracksuit. Er is net een nieuw pak uitgekomen, een collaboration met Bodil Ouedraogo. Die staat voor mij bovenaan mijn verlanglijst. Ik zit er nu al zo diep in dat ik ze allemaal moet hebben.’

‘Ik ben mijn lichaam wat meer gaan omarmen’

Winta Ghebre (24), derdejaars grafisch ontwerp aan de Willem de Kooning Academie, is zich tijdens de lockdown gewaagder, intenser en kleurrijker gaan kleden.

‘Mijn kledingstijl is los en strak tegelijk. Gelaagd, als in: letterlijk in lagen. Ik vind het interessant om van veel losse items bij elkaar één geheel te vormen. Op de foto heb ik een wijde rok uit de sale en een topje uit de kringloop aan, wat ik combineer met een strak accent aan de bovenkant. Dat vind ik leuk, een beetje spelen met silhouetten. Soms is mijn uitstraling een beetje kinderlijk, maar altijd feminien.

‘Soms is mijn uitstraling een beetje kinderlijk, maar altijd feminien.’

‘Ik hou van paars, maar ik ben sinds de lockdown ook meer andere kleuren gaan dragen. Het is allemaal wat gewaagder geworden, omdat ik minder rekening ben gaan houden met anderen en wat meer met mezelf: wat vind ík leuk? Natuurlijk waren er genoeg dagen dat ik alleen maar in mijn pyjama op de bank zat, maar ik ben ook echt mijn kledingkast ingedoken om te kijken wat ik opnieuw kon ontdekken.

‘Social media was op dat moment mijn enige bron van inspiratie, waardoor mijn stijl een beetje een andere kant op is gegaan. Kleurrijker, vrolijker, intenser. Misschien ook omdat ik mijn lichaam wat meer ben gaan omarmen en minder let op details, maar meer op het grote geheel: hoe valt kleding? Hoe voel ik me daarbij?

‘Ik moet mezelf gewoon prettig voelen in wat ik draag.’

‘Toen ik weer naar school ging, heb ik die lijn voortgezet. Dat doe ik niet zozeer voor andere mensen, sterker nog: ik vind het ongemakkelijk als iemand me een compliment maakt over mijn outfit, haha. Ik moet mezelf gewoon prettig voelen in wat ik draag. Het zou gek voelen als ik ineens in een spijkerbroek of shirt zou moeten rondlopen. Alsof je een beetje in een leugen zit. Je moet gewoon echt aantrekken wat je zelf mooi vindt. Als dat iets heel simpels is, dan is dat prima. Maar als jij over the top wilt gaan, ook helemaal goed. Boeien wat de rest ervan vindt. Waarschijnlijk letten zij toch veel minder op jou dan je zelf denkt.’

Tekst: Fleur Baxmeier
Foto’s: Ferris Osseiran

Volg ons op Instagram