Sabrina Broekhuijsen is derdejaarsstudent aan de lerarenopleiding Engels en werkt daarnaast als voetbalsteward. ‘Je moet best wel mensenkennis hebben als je iemand rustig moet houden. Sommigen andere dingen die ik leer, zoals delegeren en leidinggeven, zijn ook bruikbaar als ik voor de klas sta.’  

‘Als poortleider hou ik het proces in de gaten waarbij supporters het stadion binnenkomen. Soms zijn de kaartjes niet goed of is er iets anders aan de hand en word ik erbij gehaald. Afhankelijk van welke poort kunnen mensen nog weleens gemeen reageren. Waar de harde kern binnenkomt zijn ze wat sneller boos en krijg je weleens wat scheldwoorden naar je hoofd. Tijdens de stewardtraining leer je rustig te blijven en dat ben ik negen van de tien keer ook. Ik merk vaak dat supporters vooral willen weten waarom ze niet naar binnen mogen, dat moet je op een goede manier uitleggen. De kalmte bewaren is daarbij heel belangrijk.

‘Tijdens de stewardtraining leer je rustig te blijven en dat ben ik negen van de tien keer ook.’

‘Ik heb me nooit echt onveilig gevoel. Er zijn altijd wel andere collega’s in de buurt, en als poortleider heb je een portofoon om anderen op te oproepen wanneer dat nodig is. Je wordt ook gekoppeld aan een mentor die altijd aanwezig is tijdens wedstrijden. Als er dus iets is kun je tijdens of na de wedstrijd altijd even praten of feedback vragen.

‘Ik leer van dit werk goed met mensen omgaan. Je moet best wel mensenkennis hebben als je iemand rustig moet houden. Sommigen andere dingen die ik leer, zoals delegeren en leidinggeven, zijn ook bruikbaar als ik voor de klas sta. Andersom gebruik ik dingen uit de klas ook weer op het werk. Het is leuk om te merken dat het helpt om via de ik-boodschap te communiceren met supporters. Ze zijn dan veel eerder bereid naar je te luisteren omdat het minder beschuldigend overkomt dan zinnen met ‘jij’. In mijn klas gebruik ik dat bij leerlingen van vijftien jaar en het werkt dus ook gewoon bij volwassen mensen.

‘Het is leuk om te merken dat het helpt om via de ik-boodschap te communiceren met supporters.’

‘Ik vind het wel heel jammer dat we niet meer met publiek mogen spelen. Het is ook moeilijk te begrijpen als je ziet dat in veel andere Europese landen nog wel steeds gevoetbald mag worden met publiek. Voor fans, de echte diehard fans van een club als Feyenoord, kan dat gewoon heel erg hard aankomen. Er zijn heel veel mensen die echt leven voor de club. Dat Feyenoordgevoel is een gevoel van thuiskomen, elkaar een warm hart toedragen. Als je in de Kuip bent en de wave gaat door het stadion met al het gezang, dat is gewoon zo’n prachtig gevoel. Als ik daar sta als steward dan voel ik de sfeer en krijg ik daar gewoon kippenvel van. Ik moet als steward neutraal zijn maar ik ben natuurlijk hartstikke hard voor Feyenoord, haha!

‘Dat gevoel in het stadion is haast niet te omschrijven’

‘Dat gevoel in het stadion is haast niet te omschrijven maar zorgt er wel voor dat mensen in het weekend gewoon relaxed worden en even de stress van hun werk vergeten. Het maakt niet uit of je superrijk of superarm bent, iedereen in het stadion staat naast elkaar en heeft het leuk – echt een moment om even je zorgen te vergeten. De supporters hebben sterk het gevoel dat hen dit nu wordt afgenomen. Ik denk daarom dat het belangrijk is om met ze te praten. Dus niet dat Mark Rutte even langskomt op tv om te zeggen wat er gaat gebeuren, maar dat er bijvoorbeeld ook met stewards gepraat wordt die al lang bij de club werken en die de supporters goed kennen.

‘Ik ben nu bezig om mijn opleiding tot evenementbeveiliger te voltooien zodat ik in de toekomst ook op grotere evenementen mag staan. Ik ben wel van plan om ook te blijven werken als steward. Ook als ik straks eenmaal docent ben wil ik alsnog wel een paar wedstrijden pakken als dat mogelijk is.’

Tekst: Wietse Pottjewijd
Foto: Eigen foto Sabrina

Volg ons op Instagram