Ingezonden: We missen elkaar, op Blaak 555
Gepubliceerd: 6 July 2022 • Leestijd: 2 minuten en 3 seconden • IngezondenHoofddocent Mark Smit (industrieel product ontwerpen) werkt sinds kort een deel van zijn tijd op de nieuwe hogeschoollocatie Blaak 555, waar de diensten gehuisvest zijn. Het is er mooi, maar de inrichting staat contact in de weg, betoogt hij in deze ingezonden brief.
Sinds een paar maanden ben ik 2 dagen per week gedetacheerd naar een dienst die op Blaak 555 gehuisvest is. Met mijn werk en collega’s ben ik zeer content, maar ik maak me grote zorgen over de manier waarop het inrichtingsconcept op Blaak invloed heeft op de samenwerking binnen diensten- en projectteams.
We bezetten in het voormalige Fortis-gebouw twee superluxe ingerichte verdiepingen, volgestouwd met de modernste videoconferencing-apparatuur, alle mogelijke soorten werkplekken met dubbele beeldschermen, zitjes, telewerkcabines, pantries, flexwerkplekken, et cetera. In theorie ideaal. In de praktijk niet.
Mijn waarneming is dat ongeveer tien procent (een hoogst enkele keer misschien twintig) van die prachtwerkplekken wordt bezet. En ik moet eerlijk zeggen: zelf werk ik ook liever thuis, of in de docentenkamer van de opleiding waar ik daarnaast werk. Dat geldt voor veel van mijn collega’s, waardoor je een zichzelf versterkend systeem krijgt.
Om me heen hoor ik veel ontevredenheid. De meest besproken reden: we zien elkaar niet, we missen een plek waarvan je zeker weet dat je er je naaste collega’s tegenkomt, vooral omdat we de rest van de week door de hogeschool zwerven. Waar je je spullen even een dag kunt laten liggen, een boekenkastje, de resultaten van een brainstorm aan de muur …
En praktisch: als je een collega zoekt, moet je twee verdiepingen afstruinen en dan blijkt ze alsnog thuis te werken. Je wordt afgeleid door gesprekken die niets te maken hebben met je eigen werkelijkheid; zelf ben je – om anderen niet te storen – beschroomd om met collega’s te praten in de open ruimte. Als je ergens een kamer gevonden hebt, blijkt iemand anders die tien minuten later net te hebben gereserveerd; zoek je een prettig zaaltje waar je met meer dan acht collega’s kunt zitten, dan moet je alsnog een leslokaal of een externe locatie reserveren.
De afstand tot studenten en het primaire proces is gigantisch … En nee, dat los je niet op met wandvullende foto’s van studenten.
Dat we de tijd voorbij zijn van een bureau voor iedereen – met een foto van de kinderen en een plant – begrijp ik. Zeker in een omgeving waarin veel collega’s ook op andere locaties werken. Maar ik mis de nabijheid van mijn directe collega’s. Het vermindert de kwaliteit van ons contact, onze samenwerking, onze werkbeleving en daarmee de kwaliteit van ons werk. En ik voel me schuldig tegenover de docenten en studenten in volle lokalen, docentenkamers en kantines.
Ik hoop van harte op herbezinning – in overleg. Videoconferencen gaat meestal prima met een laptop op de hoek van de tafel. Een thuisbasis op locatie en op afstand werken voor als het niet anders kan, wint het op de langere termijn om aangehaakt te blijven bij elkaar en de hogeschool.
Mark Smit,
Projectleider GOS (CcS) en hoofddocent industrieel product ontwerpen.
Profielen, het onafhankelijke nieuwsmedium van de Hogeschool Rotterdam, deelt wekelijks artikelen op Linkedin. Ben jij onze nieuwe connectie? 
Wat ontzettend treffend geschreven. Zo voel ik het ook.
Dat we niet vaak aanwezig zijn heeft ook te maken met het feit dat er gekozen is voor flexplekken. Dit omdat er veel te weinig werkplekken zijn om de voltallige bezetting te kunnen verwerken. Hierdoor ben ik slechts eenmaal per week op locatie wat niet zo best is voor de binding die ik voorheen ervaarde. Hiermee wil ik niks afdoen aan de effort die de afdeling huisvesting gedaan heeft om voor ons een mooi kantoor neer te zetten, want dat is het absoluut wel.
Herkenbaar!
Zeer herkenbaar. Er wordt veel effort gestoken in het ‘gezelliger’ maken van de locatie, maar de indeling voorkomt een goede integratie tussen de werkplekken. Als personeel kunnen we daar zelf ook wel iets meer aan doen, bv. door de strikt online teams-vergaderingen te plannen als je thuis werkt. Ik betrap mezelf erop dat ik toch veel in zo’n klein hokje zit als ik op de Blaak werk.
Hoe herkenbaar. Mooi dat je ook de nuance aanbrengt, daar heb ik zelf wat moeite mee als ik op Blaak ben. Ik voel me er hoogst onprettig en toen ik gisteren een OM sprak die geen lokalen kan vinden voor zijn studenten dacht ik ‘ja…….ik weet wel twee hele verdiepingen ergens…’.
Mooi geschreven maar ik denk ook dat we zelf het nieuwe werken nog niet aangeleerd hebben. We benutten de ruimte niet op de manier zoals het bedoeld is. We blijven vastzitten op de flexplek of in de cabine/vergaderruimte. Een dagdeel Blaak voor de verbinding met de directe collega’s is genoeg naast de dagelijkse Dagstart, die wij als team hebben via Teams. Verder heerlijk thuiswerken geeft meer balans. Helaas zie ik weinig andere collega’s op de Blaak behalve bij een groot overleg. Regelmatig even videobellen met andere collega’s helpt dan ook voor de verbinding.