‘Eindelijk!’ Dat was zo ongeveer mijn gedachtegang toen ik vanmorgen (zondag) door de spleten van de luxaflex keek. Nog geen 10 minuten daarvoor was ik wakker geworden. Met een zwaar examen dat eraan komt, had ik de wekker op een redelijke tijd gezet. Iets later hoor ik beneden een zwaar, brommend geluid. Een tractor, een vrachtauto….een sneeuwschuiver?

Deense treinen
Een blik door het beslagen raam bevestigt mijn laatste vermoeden. Grote sneeuwvlokken vallen neer, de daken aan de overkant van de straat zijn wit. Het duurde even, maar de échte winter heeft Kopenhagen dan definitief veroverd. De afgelopen dagen begon het te kriebelen: ook in Denemarken slaan de media deels op hol zodra de eerste sneeuw voorspeld is. Of dat iets te maken heeft met de capaciteiten van de Deense spoorwegen om de treinen in winterse omstandigheden op tijd – of sowieso – te laten rijden weet ik nog niet.

Begraafplaats als recreatieplek
Ik wil er ook niet over nadenken: toaster aan, koffieautomaat aan en in de tussentijd nog even snel de fotocamera aan de stroom. Een klein half uur later loop ik naar buiten, richting de Assistens Kirkegaard. Het is één van de bekendste begraafplaatsen in Kopenhagen. Onder andere Hans Christian Andersen (ja, dat is die van de Kleine Zeemeermin!) ligt er begraven. Het klinkt als een onlogische plaats om de eerste echte winterdag te beginnen maar dat is het niet: het is een begraafplaats, maar die is zo ruim opgezet dat de inwoners van Kopenhagen er maar al te graag komen om er hun vrije tijd door te brengen. In de zomer liggen veel mensen op hun handdoekje te zonnen. Ook nu zijn er veel mensen. De handdoeken zijn ingeruild voor dikke jassen, mutsen, handschoenen en snowboots (als ik het de afgelopen paar maanden zo eens heb gezien hebben de Denen een onwaarschijnlijk grote liefde voor grote, dikke, warme laarzen, ook onder rokjes, ook als de temperatuur nog helemaal niet zo laag is). Kinderen op een slee worden door pa tussen de wit besneeuwde bomen getrokken.

‘Hyggelig’
Kopenhagen is de afgelopen weken al volop in de kerstsferen gekomen, en de sneeuw van vandaag maakt dat gevoel alleen nog maar sterker. In de middag ga ik met mijn huisgenoten naar het Raadhuisplein waar de lichtjes van de grootste kerstboom in de stad officieel worden ontstoken. Honderden mensen kijken toe hoe de Kerstman een ladderwagen van de brandweer beklimt, om vervolgens om precies vier uur met een grote fakkel de 700 lampjes aan te steken. Als ik daarna met mijn medestudenten een kop warme choco op de kerstmarkt (is in Kopenhagen ook geen tekort aan) heb gedronken is de avond inmiddels gevallen. Zoals de Denen zouden zeggen: vandaag was ‘hyggelig’ (komt neer op ‘gezelligheid’ of ‘kneuterigheid’). Het Deense Winter Wonderland heeft de poorten geopend!

Stefan Schouwaert