Docenten pabo reageren op overname door Inholland
Gepubliceerd: 19 April 2013 • Leestijd: 4 minuten en 35 seconden • Nieuws Dit artikel is meer dan een jaar oud.Afgelopen donderdag werd bekend dat de HR-pabo in Dordrecht in 2014 overgaat naar Inholland. Profielen peilde de eerste reacties bij docenten van de pabo’s in Dordrecht en Rotterdam.
33 docenten, een manager, zes ondersteuners en 330 studenten. Dat is de huidige omvang van de HR-pabo in Dordrecht. Bij de locatie van Inholland, in hetzelfde gebouw, lopen ongeveer evenveel studenten rond, maar werken vijftien docenten. Vanwege een reorganisatie bij Inholland zal een derde van die docenten nog voor 2014 afvloeien. Als de HR-Dordt opgaat in Inholland zal de verhouding docenten 33-10 zijn.
Nog een cijfer: Dit collegejaar hadden beide pabo’s een instroom van ongeveer 60 studenten. En die instroom zal waarschijnlijk nog verder dalen, omdat de instroomeisen voor studenten omhoog gaan. Deze aantallen laten volgens de besturen van de HR en Inholland zien dat de overlevingskansen voor twee pabo’s in Dordrecht, in één en hetzelfde gebouw, op termijn te klein zijn. Daar zijn ook de meeste pabo-medewerkers die Profielen sprak het wel over eens. Dat er iets moest gebeuren, dat er iets zou gebeuren, dat heeft niemand verrast, maar wel de constructie waarvoor is gekozen.
‘Kan dat zomaar?’
‘Het voelt nu alsof we worden verkocht aan in Inholland. Kan dat zomaar?’, zegt een docent die net als de meeste andere docenten in dit artikel niet met naam en toenaam genoemd wil worden. ‘Dit had ik niet verwacht. Ze kunnen wel zeggen dat we allemaal meegaan, maar ik ben er niet gerust op. Het principe is ‘mens volgt werk’, maar Inholland heeft minder contacturen dan wij, legt geen stagebezoeken af, heeft geen coördinatoren, roostert minder uren in voor de wereld- en kunstvakken. Denk je dan echt dat iedereen kan blijven?’
‘Ik heb ervoor gekozen om voor de Hogeschool Rotterdam te werken’, vertelt een andere docent. ‘Inholland heeft een minder goede naam in pabo-land. Ik vind het niet fijn dat ik niks te kiezen heb en nu over moet.’ Er wordt ook verteld over docenten die eigenlijk niet willen werken voor een hogeschool met christelijke grondslag, zoals Inholland. Zij komen nu in een lastig parket.
Nieuw curriculum
Er zijn meer vragen. In 2005 is er al eens een poging gedaan om de pabo’s te laten samenvloeien, maar dat ketste af op onoverbrugbare verschillen over het curriculum. Nu is gecommuniceerd dat de HR en Inholland in het komende collegejaar samen een nieuw curriculum gaan ontwikkelen voor de eerstejaars die in 2014 in Dordt beginnen. Tegelijkertijd voert Inholland het beleid dat al haar pabo’s ongeveer hetzelfde curriculum draaien.
‘Bovendien zijn we op de HR al twee jaar heel hard bezig met een nieuw curriculum’, vertelt een andere docent van pabo-Dordt. ‘Dat is nog niet af, maar er is wel veel eigen tijd in gaan zitten. De boog kan niet gespannen blijven. Toch moeten we volgend jaar weer zo vol aan de bak, wéér die investering.’
Pabo-docenten van de Hogeschool Rotterdam hebben een arbeidscontract met de Hogeschool Rotterdam; niet specifiek met locatie Dordt of Rotterdam. Docenten uit Dordt is verteld dat zij – mochten er vacatures vrijkomen in Rotterdam – ‘mogen solliciteren’. Een docent: ‘Ik begrijp niet waarom ik dan moet solliciteren, en dus kennelijk een andere positie heb dan collega’s die hun volledige aanstelling in Rotterdam werken. Op beide arbeidscontracten staat de Hogeschool Rotterdam als werkgever; hebben we dan niet dezelfde rechten?’
Dakje Dordt of dakje Rotterdam
Ook zijn er vragen over docenten die op beide locaties werken. Veel docenten geven weleens les op de andere locatie, maar er zijn mensen die hun tijd ongeveer gelijk over beide locaties verdelen. ‘Dakje Dordt’ of ‘dakje Rotterdam’ worden de locaties binnen de pabo genoemd. Hebben deze docenten straks twee werkgevers? Of een veel kleinere aanstelling dan ze nu hebben? ‘Op die vragen hebben we nog geen antwoord gekregen’, vertelt een docent uit Dordt. ‘Er is een zogenaamde foto gemaakt van het personeel dat op dit moment op de locaties werkt, en dat wordt het uitgangspunt bij de overgang naar Inholland. Toch beantwoordt dat niet de vraag wat er gebeurt met de mensen die voor bijna de helft ook in Rotterdam werken.’
‘Vroeger’ waren Dordt en Rotterdam totaal gescheiden werelden. Er heerste een andere cultuur (‘mijn hartslag ging met tachtig slagen omlaag als ik daar een dag werkte’), zelfs de curricula verschilden, maar sinds een paar jaar zijn de verschillen tussen de teams overbrugd. Docenten werkten samen aan een nieuw curriculum en hadden zitting in ‘locatieoverstijgende’ commissies. In de examencommissie van de pabo bijvoorbeeld hebben drie van de vier leden ‘dakje Dordt’. De overgang naar Inholland heeft dus niet alleen personele en persoonlijke, maar ook organisatorische consequenties voor de pabo die overblijft en waar nog een paar harde noten gekraakt moeten worden: fase twee van de invoering van het nieuwe curriculum en de accreditatie bijvoorbeeld.
Overlevingskansen?
Docent drama Corjanne van den Hoonaard is lid van de instituutsmedezeggenschapraad van de pabo Dordt. Zij wil in haar functie als imr-lid wel ‘on the record’ reageren. ‘Ik kan op bestuurlijk niveau begrijpen waarom deze uitruil tot stand is gekomen’, vertelt ze, ‘maar ik had niet verwacht dat het zo abrupt zou zijn. Inholland-voorzitter Doekle Terpstra komt integer over, maar toch bestaan er veel zorgen over onze arbeidspositie. Inholland heeft een ouder team dan wij. Ook als wij onze dienstjaren meenemen, zoals is beloofd, staan wij zwakker dan de collega’s van Inholland. Bovendien is het ongemakkelijk dat zij binnenkort afscheid moeten nemen van vijf collega’s en wij straks met 33 man aanschuiven. En heeft die nieuwe pabo dan wel overlevingskansen? Of volgt er over een paar jaar alsnog een massaal ontslag?’
Positief
Ondanks deze zorgen wil Van den Hoonaard de nieuwe situatie positief benaderen. ‘Ik ga het van alle kanten bekijken. Een nieuwe pabo, een bundeling van krachten, dat zou ook weleens een mooie kans kunnen zijn. Wat het voor ons onzeker maakt, is dat we in zee moeten met Inholland. Dat is een hogeschool met een imagoprobleem, reorganisaties, een andere levensbeschouwelijke grondslag en populatie. Ik vraag me af wat de studenten uit de biblebelt ervan vinden dat de HR erbij komt, en hoe de HR-studenten er tegenover staan. Dat moet allemaal nog blijken.’
Het imr-lid zal de komende periode gebruiken om de arbeidsrechtelijke positie van de Dordtse pabo-medewerkers te onderzoeken. Ook moet het besluit nog worden voorgelegd aan de medezeggenschapsraad en de vakbonden, maar algemeen wordt ervan uitgegaan dat pabo Dordt zal verdwijnen bij de HR. Op de locatie Rotterdam is er begrip voor de positie van de collega’s. ‘Voor hen is het echt heel vervelend. Er spelen zich persoonlijke drama’s af’, vertellen docenten die daarom heel terughoudend reageren. Maar begrip is er ook voor het feit dat er iets moest gebeuren. ‘Hadden ze het maar gedaan toen ze de HTS in Dordrecht afstootten. Maar dat kon niet omdat Inholland anders “alles in handen zou hebben”. Dat waren andere tijden.’
Esmé van der Molen
Wat enorm dwars zit is, dat de club die enkele jaren geleden de samenwerking blokkeerde, nu de buit binnen heeft. Ja, we mogen meepraten over de couleur locale , wat dan dat ook moge worden. Feit is, dat het mislukken van de samenwerking kwam omdat Inholland niets wilde inleveren van hun curriculum en de HR toen afhaakte. Nu doet het er kennelijk niet meer toe. Ik voel me enorm in de steek gelaten door de HR, wij hebben hier in Dordt al 25 jaar zelf de kleuren van de HR-vlag moeten verdedigen, de hogeschool deed er niets aan. Wij hebben hart voor openbaar onderwijs in de regio Dordt, vandaar.
Ron Bormans moet er maar eens over nadenken hoe het zou zijn als Feyenoord een deel van de spelers en fans overdoet naar Ajax , waarbij je als fan niet de keus krijgt om bij Feyenoord te blijven. Zo voelt dat dus!
Mijn oprechte deelneming,
Ja, zo voelt het, als een sterfgeval. Wat in 2004 is ingezet door het samenwonen onder één dak, mondt uit in een overname. Er waren veel beloftes ten aanzien van de confessionele en openbare visie op onderwijs. Ieder zijn eigen curriculum, aanpak, ruimte en begrip voor elkaar. Kennelijk doet dat er niet meer toe. Geen openbare pabo meer in Dordrecht! Dat is nogal wat.
Besturen regelen via handjeklap dat het economisch gewin prevaleert. Dat is niet verwonderlijk in deze tijd. Maar moet je dat dan zó aanpakken?
Zet je dan een hardwerkend team dat het druk heeft opeens voor het blok?
Verwacht je dan ook nog dat ze zich inzetten voor een accredidatie voor de HR Rotterdam 2014 en tegelijkertijd met Inholland gaan schrijven aan een nieuw curriculum?
Inderdaad, zo doe je dat als bestuur. Maar deugen doet het niet.
Sterkte voor iedereen van Pabo Dordrecht.
Groet, Marijke Munnik
Oudcollega.
Betrouwbare partner(s)
September 2005. De inhoud van een convenant tussen Inholland en de HRO maakt gewag van een nieuwe Dordtse Pabo die zich zal gaan profileren als frontrunner in Pabo-land. Beide Dordtse locaties mogen gaan werken aan een gezamenlijk op de regio gericht curriculum. Begin 2004 zijn we ermee gestart. Bijeenkomsten aan de Spirea worden afgewisseld met bijeenkomsten aan de Hugo van Gijnweg. Gemengde werkgroepen gaan voor onderdelen aan de slag. Het convenant roept veel vraagtekens op en moet aan alle kanten nader worden aangevuld en afgesteld op de gezamenlijke wensen. We leren elkaar goed kennen.
Begin 2005 zijn de meeste werkgroepen een eind op weg. Al zijn vele knelpunten nog niet opgelost en blijken sommige onderdelen (zoals een OWP, nee mediatheek) hete hangijzers.
In het eerste kwartaal ligt er opeens een brief op de mat van Jos Elbers. Jos Elbers was de toenmalige bestuursvoorzitter van Inholland. Het gezamenlijke curriculum is per direct van de baan! Inholland moet zich houden aan de uniformering die voor alle regionale locaties van Inholland gelden. Of de HR zich maar wil aanpassen hieraan. Waar was ons college van bestuur om Inholland aan haar afspraken te houden?
We wachten nog steeds op ze.
De werkgroepen werken door met alle irritaties en problemen van dien. Niet in de laatste plaats over de OWP. Neen, de Mediatheek.
Wij konden het zelf uitzoeken. De strijd kon beginnen.
Dat het werken tussen de IH en HR collega’s toch redelijk verliep is te danken aan het respect dat over en weer in de werkgroepen was ontstaan. We namen het elkaar gelukkig niet kwalijk. Maar ons gezamenlijke ideaal lag aan diggelen. We moesten van het bestuur nu naast elkaar verder.
Nu ligt er weer een convenant met soortgelijke afspraken. Verstrekkender en met direct personele gevolgen. Weer dezelfde toezeggingen. We gaan nu voor de derde keer een gezamenlijk curriculum ontwerpen. Vertrouwen in een goede afloop is niet te verwachten. Wat is een convenant tussen IH en HR waard? Zie de voorgaande overeenkomsten Dordt betreffende.
Betrouwbare partners?
Neem me niet kwalijk dat ik mijn bijdrage geschreven heb alsof ik nog werkzaam ben aan de Pabo Dordt. Het zegt nl. iets over de verbondenheid, die ik na ruim 36 jaar trouwe dienst aan de Dordtse Pabo, nog steeds voel.
Nico Beckers,
Een oudcollega
Beste Collega’s in Dordt. In de vakantie heb ik een en ander laten bezinken.
Weet dat wij, als collega’s van de Pabo Rotterdam, de overname als een bom hebben ervaren.
De grote onzekerheid die jullie nu wordt geboden (op basis van toevallig meer uren in Dort) vind ik een hele slechte keuze van het college van bestuur.
De deal die gemaakt is met InHolland levert heel wat op voor de HR. Hierbij is rekening gehouden met het huidige personeel, maar er wordt absoluut geen rekening gehouden met ‘personen’. Dit hebben jullie, hardwerkende en zeer serieus te nemen collega’s niet verdiend. Jullie verwantschap met de Pabo Dordt onder de vlag van de HR wordt goed verwoord door Nico Beckers. Het wantrouwen naar een goed overleg met bestuursleden van InHolland lijkt, op grond van eerdere ervaringen, terecht.
Ik hoop dat alle betrokkenen die het betreft beseffen dat ik het volledig oneens ben met het besluit.
Het voelt als verplicht afstand doen van familieleden.
Doe gerust een beroep op me, om jullie op alle manieren te steunen.
Philip