De uren vliegen je om je oren. Het ene moment zijn er zomaar twee uren productief voorbij en het andere moment realiseer je je dat je zeker een uur lang hebt zitten te draaien op je stoel. Maar er is een truc om de productiviteit hoog te houden en energie te krijgen. Mijn geheime wapen? Sport!

Volleybal
Er is een biologische verklaring waarom we naast het krijgen van energie ook gelukkiger worden van sport. Endorfine. Maar misschien is de psychologische verklaring nog wel relevanter: samenzijn onder de mensen, even alles los laten, het fit blijven van het lichaam en het verleggen van je grenzen. Ik volleybal in Zoetermeer, bij Zovoc DS1. Vorig jaar ben ik 'gescout' voor de regiodivisie en deze uitdaging heb ik met beide handen aangegrepen. We trainen structureel twee dagen in de week voor twee volle uren. We hebben daarnaast allemaal een andere taak, ik coach bijvoorbeeld een ander team (Bij Kratos'08) om zo mijn spelinzicht te vergroten en over te dragen. Tenslotte spelen we wedstrijden in het weekend en daar gaat soms een hele dag aan 'verloren'.

4 – 0 !
Toch geeft het me heel veel tijd terug (!) omdat ik erdoor – vol energie – veel meer werk uit mijn handen kan laten komen (En omdat we veel achter de computer werken is het tevens een goede manier om RSI en andere rare lasten te bestrijden). En zoals ik al zei is volleybal voor mij vrijwel de enige manier om even ergens anders aan te denken en dat is misschien nog wel de belangrijkste functie! Vooral nu we het afgelopen weekend een goede wedstrijd hebben gespeeld (4 – 0 gewonnen, tegenstander kreeg slecht 46 punten uit 4 sets! (lees ons wedstrijdverslag)) geeft het glorieuze gevoel genoeg arbeidsvermogen om grote slagen te maken.

Blijven sporten
Ondertussen begint de scriptie al aardig wat vorm te krijgen. De scope is duidelijk. Ik ben op zoek naar de laatste randvoorwaarden vanuit de literatuur om mijn onderzoeksinstrument vorm te geven. Dan volgen weken van ontwerpen en ontwikkelen om zo de literatuur te toetsen. Over vier weken is de eerste presentatie al geboekt! Wat gaat dat ineens snel! Tot nu toe lukt het nog om de weekenden vrij te houden van afstuderen, weliswaar door doordeweeks veel te veel uren te maken maar dat is het dan ook absoluut waard. Het verschil in vordering met klasgenoten is misschien nu wel het grootst. De een roept al bijna klaar te zijn terwijl de ander nog twijfelt over zijn deelvragen. Er valt niet aan af te lezen of je persoonlijke vorderingen wel ‘goed genoeg’ zijn of eigenlijk beter. Het enige dat werkt is af en toe tegen jezelf roepen dat je goed bezig bent ( 😉 ). En natuurlijk blijven sporten!

Manon van der Sar

PS: En ondertussen wordt het prikbord (een beetje) voller.