De mail staat roodgloeiend. De meeste vierdejaars studenten zijn deze week begonnen met afstuderen en missen het contact onderling nu al. Hoe pakt de ander het aan? Wat is precies de bedoeling? Waar moet ik beginnen? Wat zijn mijn succesfactoren? Onzekerheid heerst alom. Want hoeveel voorlichting we ook hebben gehad, niemand lijkt precies te weten wat er ons te wachten staat.

Als afstuderen te vergelijken is met dagelijkse patronen, activiteiten of belevenissen dan zou het een stuk makkelijker zijn om te beginnen. Echter iedereen doet het voor het eerst. En degene die al zijn afgestudeerd staan niet meer dicht op de materie. En achteraf is het makkelijk praten nietwaar?

Toen ik maandag bij de tandarts op de stoel naar het elastiekje (met 12 gekleurde strepen) op het plafond lag te kijken omdat mijn verstandskies eruit werd gehaald leek het me duidelijk: Afstuderen kan nooit zo erg zijn. En ook dan is het achteraf makkelijk praten, want het viel best wel mee.

Toch maar even proberen om dat met elkaar te vergelijken. Overeenkomsten zijn er zeker! Bij zowel de verstandskies als het afstuderen is niet precies duidelijk wat er gaat gebeuren, je kunt je er wel op voorbereiden maar hebt niet alles in de hand, er zijn momenten om zenuwachtig te worden en het geeft beide een angstig gevoel vooraf en een triomfantelijk gevoel achteraf. Die verstandskies ligt ondertussen op mijn bureau te schitteren. Nu dat diploma nog…

Manon van der Sar