‘De opleiding verpleegkunde is heel praktijkgericht. In de eerste twee jaar loop je een korte stage, in het derde en vierde jaar ben je eigenlijk altijd op stage, met schooldagen ertussen. Zelf ben ik een doener. Ik leer sneller en beter als ik het in de praktijk doe en zie. Ik vind het leuk om de theorie uit het eerste en tweede jaar in de praktijk te brengen. ‘Op de longafdeling van het Sint Franciscus Gasthuis zijn twee zalen met maximaal twaalf patienten die volledig worden gerund door mbo- en hbo-studenten. Die studenten moeten de zorg coördineren, taken delegeren – eigenlijk gewoon alles voor elkaar krijgen. Zelf doe ik de roostering. Natuurlijk houdt een gediplomeerde een oogje in het zeil, maar je directe collega’s zijn studenten. Daardoor leer je snel taken zelfstandig uit te voeren. ‘Het is ook heel leerzaam om zelf studenten te begeleiden. Ik begeleid toevallig een medestudent van de HR, een derdejaars verpleegkunde. Dat verbaast je? Studenten houden inderdaad niet alleen deze leerunit draaiende, ze begeleiden ook andere studenten op dezelfde leerunit. Soms heb je het daar met patiënten over. Ze zien wel dat er veel leerlingen rondlopen, maar ik heb er nog nooit een negatieve reactie op gehad.’