Ik had het helemaal gehad, toen ik hoorde dat in Rotterdam de ov-chipkaart werd ingevoerd. Ik had het ook helemaal gehad toen de bussen niet reden vanwege de zware winter. En ik had het vooral helemaal gehad toen de RET besloot te gaan staken. Totdat ik vanochtend kennismaakte met het ov in de USA.

Orkaan Irene
Van 7 tot 9 uur heb ik gewacht op een bus die nooit is gekomen. Bij vier verschillende bushaltes heb ik gestaan en ik heb een dozijn mensen aangesproken. Door orkaan Irene is een hoop in het gebied waar ik woon overspoeld, wat leidt tot vertragingen, omleidingen en uitval van bussen. Toen ik uiteindelijk om 1 uur vanmiddag aankwam (iemand van het bedrijf heeft mij met de auto opgehaald), werd ik hartelijk ontvangen, waarna ik om 5 uur weer aan mijn avontuur kon beginnen.

Zwaaien alsof je leven er vanaf hangt
Bushaltes hebben ze hier niet. Het is gewoon een paal langs de kant van de weg, waarbij nog maar moet blijken of de bus die je hebt gekozen juist daar langskomt. Zwaai alsof je leven er vanaf hangt, want anders rijdt de bus door.
Vervolgens moet je in de bus los geld in een apparaat gooien, dat daarna een bonnetje uitspuugt dat de chauffeur met groot genoegen voor je ogen verscheurt. Het apparaat wisselt niet, dus het is of exact het bedrag dat je moet betalen of het is teveel.
Daarna raast meneer de buschauffeur door de straten, manoeuvreert tussen auto's door en haalt net op tijd een op rood springend verkeerslicht. Het is of vol gas, of boven op de rem. Dat betekent dus dat je of met drie 'G' in de stoel wordt gedrukt, of dat je tegen de voorruit aangeplakt zit. Wat hou ik toch van het Nederlandse openbaar vervoer.

Een grote stap
In de bus maakte ik toch al snel een praatje met een oudere vrouw en de buschauffeur. De vrouw is Afro-Amerikaans en de buschauffeur komt uit Puerto Rico. Allebei vonden ze dat ik, met mijn stage in het buitenland, een grote stap heb gezet. We hadden het over 'Holland' en hoe ze daar 'Dutch' spreken en over die gekke Amerikanen. Voor ik het wist was ik aangekomen op mijn bestemming. Zoiets heb ik in het koude kikkerland nog nooit meegemaakt.

Morgen begint het hele ov-avontuur weer opnieuw. Ik kijk er nu al naar uit!

Kevin Huizer