Dat hoge bomen veel wind vangen , is mij de afgelopen twee jaar wel duidelijk geworden . Zelfs ik, hobbycolumnistje van een hogeschoolblad (met potentieel circa 33.000 lezers, dat dan wel), kan daarover meepraten. Ik ben diverse keren herkend, aangeklampt, aangesproken, gemaild, een keer op het matje geroepen en – hoogtepuntje – om een handtekening gevraagd naar aanleiding van mijn columns.

Ik heb me er rot om gelachen, ik bedoel: een mening blijft een mening. Of je die nou denkt, uitspreekt of opschrijft, dat maakt voor mij niet veel verschil. Er waren alleen plotsklaps veel meer mensen die mijn mening tot zich konden nemen en dan kun je reacties verwachten. Nogmaals, ik vond die reacties, positief of negatief, alleen maar leuk. Maar hoe zou dat zijn voor Jasper Tuytel, de allerhoogste boom van de HR? Ik ben vrij zeker dat het al heel lang geleden moet zijn dat hij op wat voor matje dan ook is geroepen. Maar hoe vaak zou hij de afgelopen jaren aangeklampt, aangesproken, gemaild of om een handtekening gevraagd zijn naar aanleiding van zijn plannen voor of zijn leidinggeven aan onze hogeschool?

Ik heb zomaar het idee dat het andere cliché 'het is eenzaam aan de top' ook waar is en dat Tuytel misschien wel liever veel meer feedback van de werkvloer had gehad. Die 'cvb-roadshows' waarbij het college van bestuur per instituut aan de medewerkers kwam uitleggen wat de bedoeling was met de school en van ons wilde weten hoe wij daar tegenaan keken, moeten toch wel ontstaan zijn omdat wij, medewerkers van de HR, nooit ergens op reageerden. Ja, misschien reageerden we onderling, naar elkaar toe. Maar zou er ooit een 'gewone' medewerker Jasper Tuytel hebben aangesproken op zijn functioneren? Als ik kijk naar de 'periode Tuytel', dan heeft ie het gewoon goed gedaan. De HR is gegroeid en gezond en dat is zonder al te veel grote schandalen gegaan. Je kunt het niet altijd met hem eens zijn geweest, maar de man werkte wel altijd vanuit een visie en hield daaraan vast. Het Rotterdams Onderwijs Model is daar een goed voorbeeld van. Hij kan tevreden vertrekken.

Net als ik overigens. Na twee jaargangen columns voor Profielen vind ik het mooi geweest. Of de redactie al een opvolger (op het oog) heeft, weet ik niet maar ik ken wel een geschikte kandidaat. Hij heeft een mening, affiniteit met onderwijs en vanaf augustus is ie met pensioen en heeft ie tijd zat om af en toe een stukkie te schrijven!

Jurgen van Raak