Op moment van schrijven zit ik aan een lekker glaasje koud water met een goed muziekje op de achtergrond. ‘Geen werk vandaag’, hoor ik jullie denken? Nee! Vandaag is het mensen-tel-dag in Bolivia. Je gelooft het niet, je gelooft het echt niet, (want dat deed ik eerst ook niet) maar vandaag worden in heel Bolivia dus alle mensen geteld. ‘Oké jongens, volgens mij hebben we iedereen wel gehad nu, er wonen tienmiljoenvijfhonderdvierendertigduizendenzeuven mensen in Bolivia’. Echt, het is serieus te simpel voor woorden voor Nederlandse begrippen. Er zijn vandaag dus zo’n 50.000 mensen ingezet die langs alle voordeuren van Bolivia moeten en iedereen moeten ondervragen. Je verzint het niet.

Hoeveel mensen wonen hier?
Vanochtend rond half 11 stond er ook bij ons zo’n leuk Boliviaans meisje voor de deur. Aangezien Nadine en ik geen werkvergunning hebben, hebben we er een leuk verhaaltje van gemaakt dat we hier toeristen zijn die voor school overal een beetje meekijken. Prima! Maar serieus, ik kan er nog steeds niet over uit. Zeker omdat er hier ongeveer 10.000 straatkinderen leven die ze ook allemaal willen ondervragen. Het mooie van het alles is ook dat het met potlood wordt ingevuld, dan kunnen ze bij het tellen nog mooi wat cijfertjes en dingetjes aanpassen zodat iedere provincie ff net wat meer subsidie krijgt van de overheid dan zou moeten. Ik zie het al voor me: ‘Hola buenos dias, hoeveel mensen wonen hier?’ 4 mensen mevrouw, of wacht, volgens mij zit er nog iemand op de plee. Het zijn er 5 in totaal mevrouw. En oja mevrouw, er is even iemand de hond uitlaten en er ligt nog iemand bij het zwembad. Heeft u even? Kortom, als je het mij vraagt compleet zinloos en weer één grote grap, haha, ja ik kan er om lachen..

Braaf binnen blijven
Heel veel gaat dus anders dan thuis en daar blijf ik me over verbazen. In negen van de tien gevallen word ik er eigenlijk heel melig van, dan heb je echt weer zo’n momentje.. haha ja, typisch weer iets voor hier. Eigenlijk kijk ik er niet meer van op maar toch blijft het fascinerend. Het feit dat ik er melig van word kan natuurlijk ook liggen aan de katers die ik hier iets vaker heb dan thuis. Gemiddeld wordt er toch wel zo’n drie keer per week her en der een biertje gedronken. Vandaag is het woensdag, de dag dat de Nederlandse enclave vaak in de Irish Pub is te vinden, dezelfde pub waar ik weleens een stokje meespeel met de plaatselijke coverband. Ik ben benieuwd of de Irish Pub vanavond open is, in verband met de mensen-tel-dag. Tot nu toe is er in ieder geval echt geen kip op straat te en rijden er hier op de ring 0 auto’s, normaal zijn dat er zo’n 1000 per minuut denk ik. Iedereen blijft braaf 24 uur lang binnen en wacht op een deurbelletje wanneer de vrolijke mevrouw of meneer met het potloodje voor de deur staat…

Steven Boon