Alweer vier weken op stage en een hele chaotische week verder zit ik eindelijk in mijn nieuwe keuken en staat mijn pompoensoepje te pruttelen om de herfst, wat verlaat, in te luiden.

Afgelopen week kreeg ik een berichtje van een vriendin. Hoe het nou echt met me gaat? Tja, hoe het echt gaat? Wel goed maar ook zwaar. Vorige week was behoorlijk chaotisch op stage. Door het begin van de workshops kwam iedereen langs met vragen, zegjes, ditjes en datjes. Heel leuk om iedereen te ontmoeten maar wel vermoeiend als je ondertussen probeert door te werken. Daarnaast had ik het donderdag en vrijdag echt even te zwaar. Woensdag, mijn verjaardag, had ik geholpen bij de workshops, wat echt heel leuk was! Daarna had mijn lieve collega Mary een high-tea-tje geregeld voor mijn verjaardag en kreeg ik een super lieve kaart en een prachtige bos zonnebloemen van mijn collega’s. Dus de dag zelf was heel leuk met onverwachte momenten.

Onderbuurvrouw
Maar na werk moest ik nog verhuizen. Mijn huisgenoot, een jongen uit Jordanië, Zii, was zo vriendelijk om mijn andere nieuwe huisgenoten te sms’en en te vragen om met z’n allen te eten die avond. Het was immers mijn verjaardag. Die avond was echt heel leuk met wat wijntjes en leuke huisgenoten en gasten! Echter in bed kwam ik erachter dat mijn kamer niet bepaald geïsoleerd is. Ik hoorde LETTERLIJK alles wat mijn onderbuurvrouw zei, deed en vul de rest zelf maar in (oh ja, had ik al verteld dat haar vriend over was?). Haha. Nou op dat moment vond ik het niet zo ‘haha’. Sterker nog: vrijdag zat ik met Mary in de metro en toen ze vroeg hoe mijn kamer was, kon ik wel huilen. Mijn kamer is super, het hele huis is super, maar ik had me nog geen moment kunnen ontspannen in mijn nieuwe bed.

Confronterend
Donderdag had ik ook mijn eerste supervisie-gesprek met Lisa, mijn supervisor. Zij is Nederlands en echt een top vrouw. Ik ben zo blij met haar als mijn supervisor. Maar het gesprek met haar was wel even een eyeopener. Ik liep namelijk behoorlijk achter met school en moest echt even wat dingen op een rijtje krijgen om niet verzeild te raken in schoolwerk èn stage; best confronterend. Omdat het heel dubbel was: aan de ene kant gaat alles goed en heb ik het naar mijn zin maar aan de andere kant voel ik me soms erg machteloos in mijn eentje in een onbekende stad. Ik mis school en de bekende mensen. Vorige week heb ik geskyped met mijn lieve vriendinnen Jessica en Helena. Het was fijn om even van anderen te horen dat ze dezelfde dingen hebben op stage. Hier voelt het soms eenzaam dat je alles alleen uit moet zoeken.

Yogales
Wat wel erg prettig is, is dat ik echt een hele fijne yogadocente heb gevonden, i love her courses! Ik heb me nog nooit zo prettig in een les gevoeld als bij haar! Het is echt goed voor me, vooral om niet enkel in mijn koppie te blijven. Na de yogales van maandag voelde ik me een stuk beter. Ik merkte dat ik weer de rust in mezelf kon opzoeken die ik thuis ook kan vinden. Ik ben echt enorm blij met die lessen! Heb nog nooit zo vaak achter elkaar yogales gehad, but I obviously need it!

Oh ja, en over het geluidsprobleem in mijn kamer, komende week wordt het gerepareerd, gister is er iemand langs geweest en hij gaat het als het goed is oplossen! Gelukkig!

Liefs uit Londen,

Eva van Breugel

Dit is een ingekorte versie van de blog die op Waarbenjij.nu in z’n geheel is te lezen