De afgelopen weken zijn gezellig druk geweest. Het weer in Kopenhagen is onvoorspelbaar: ’s ochtends begint vaak met een prachtige zonsopkomst, die ik vanuit de keuken in mijn appartement goed kan zien. Rond het middaguur komt het met bakken uit de hemel, terwijl het tegen de avond weer prachtig weer kan zijn en de wolkenvelden boven de stad even mysterieus worden verlicht door de ondergaande zon.

Gefrituurd eten, het blijven studenten…
De temperatuur begint inmiddels ook flink te zakken en samen met de wind die zich kennelijk erg thuis voelt in de stad voel je de winter aankomen. Genoeg reden dus om veel avonden met medestudenten in de keuken door te brengen. Martin, één van onze Duitse medestudenten, komt vaak langs en dankzij hem hebben niet alleen ik maar ook mijn huisgenoten én Italiaanse en Franse buren al twee keer mogen genieten van heerlijke pannenkoeken. Ook hebben we, voor de tweede keer, een avond georganiseerd voor alle Nederlandse studenten. Afgelopen week zat de keuken dus afgeladen, en ook de tafel stond vol met het eten dat iedereen zelf had gemaakt (of gefrituurd, het blijven studenten). Zoals gebruikelijk is het een zoete inval bij ons, en dus profiteerden ook de Italiaanse buren mee van de ‘Hollandse’ avond.

Laatste colleges op 30 november
Inmiddels vordert het semester ook al redelijk: ik ben nu twee maanden in Kopenhagen en dat betekent dat de colleges op de helft zitten (de laatste colleges zijn hier al op 30 november). Het is dus de hoogste tijd voor een vakantie. Een weekje vrij is voor veel uitwisselingsstudenten het signaal om even terug naar huis te gaan of om vrienden en familie uit te nodigen om een paar dagen langs te komen. De meeste studenten hebben hun bekenden al meer dan twee maanden niet gezien, wat een nadeel is van langere tijd in het buitenland zitten (gelukkig wel één van de weinige nadelen!). Een paar andere studenten stappen in het vliegtuig naar het hoge noorden, en gaan een weekje naar Helsinki en Tallinn. Op donderdag zit de vakantiesfeer er al aardig in, als veel studenten al vertrokken zijn of op het punt staan te vertrekken. Ik heb nog een paar uur colleges en heb uiteindelijk om 14.00 uur ook vrij.

Treinreisgevoel
Op vrijdagmiddag begint de vakantie echt. Om 6 uur ’s avonds sta ik op het centraal station van Kopenhagen. Voor deze keer reis ik niet naar Nederland met het vliegtuig, maar met de trein. Het is een flinke trip met de City Night Line: het gaat maar liefst zestien uur duren voordat ik in Rotterdam ben. Toch is het een interessante trip waarbij je absoluut het nostalgische treinreisgevoel krijgt: je zit in een compartiment met zes zitplaatsen, boven je hoofd hangt het bekende bagagerek en voor de ramen hangen oude, versleten gordijnen. Het enige dat ontbreekt is de stoomlocomotief. De reis vindt ’s nachts plaats, maar erg veel slaap ik niet.

Vakantie
Als ik na een uurtje of drie net een beetje ben ingedommeld flitst ineens het licht aan en wordt ik in het Duits toegeroepen dat ik mijn paspoort moet laten zien: we zijn de grens net gepasseerd. Later kan ik nog wel een beetje slapen, maar de nacht bestaat verder vooral uit gesprekken met mijn Griekse medereizigers en naar buiten kijken. Het donkere landschap trekt aan ons voorbij. De enige andere treinen die we tegenkomen zijn goederentreinen, de ‘nighthawks’ van het spoor. Om half tien kom ik aan op Utrecht Centraal, waar de intercity naar Rotterdam al staat te wachten. Anderhalf uur later stap ik thuis over de drempel heen en is de vermoeiende maar nostalgische reis ten einde.

Fijne vakantie allemaal!

Stefan Schouwaert