De twee nieuwe huisgenotenNet nadat ik mijn vorige blog had geüpload, kreeg ik twee nieuwe roommates. Ze zijn niet erg netjes en maken ’s nachts veel lawaai. Wat handig is, is dat ze niet zoveel eten. Beiden hebben oranje haar en zijn klein van stuk. Ze heten Sergio en Bubbles….. mijn twee schattige goudvisjes! Op mijn bureau staat nu een mooi aquarium met roze steentjes, roze plantjes en een leuk huisje. ’t Is een stuk gezelliger in mijn kamer.

Mentor Albert
Inmiddels heb ik trouwens ook mijn mentor ontmoet. Iedere Erasmus-student krijgt een mentor toegewezen (een (oud-)leerling of docent) die je met van alles op weg helpt. De Catalaanse Albert heeft mij en een Duits meisje als ‘mentor-kindjes’. We mochten bij hem komen eten en daarna zijn we met een Catalaans groepje naar de bar Les Carpes gegaan. Mijn mentor heeft in Duitsland gestudeerd, dus het was een Catalaans-Duitse avond… Dubbel focus.

Appelmoes en hagelslag
Een paar dagen daarna ben ik met een groepje Nederlanders naar Barcelona gegaan voor een fietstour. We kregen delen van BCN te zien die je in een standaardtour niet ziet. Dus geen Sagrada Familia, geen Casa Battlo, geen Casa Mila. Wat ik wel een beetje jammer vond. Wel kregen we het armenhospitaal te zien waar Gaudí is overleden, het Parque Ciutatvella (prachtig stadspark!) en de Arc de Triomph (van Barcelona). Na de fietstour zijn we nog de stad in geweest. Want ja, Barcelona is ook echt een winkelwalhalla. Uiteindelijk heb ik niks gekocht in een van de grote zaken, maar wel in Extremo Oriente, een Chinese supermarkt. Alles wat ik uit Nederland ken, hebben ze hier. Frikadellen, appelmoes, hagelslag; noem het maar op. De Indo in mij ontwaakte en met een flesje Eagles chilisaus, baopao’s en bami kon ik terug naar Vic.

Hulp van de badjuf
Ik ben ook eindelijk in de sportschool geweest. Studenten van de Universitat de Vic kunnen een sportkaart via school kopen voor 15 euro per jaar. Dan kun je bij twee sportscholen onbeperkt sporten en bij een sportschool zwemmen. En laat nu net de sportschool met het zwembad dichtbij mijn huis zijn. Met een vingerafdruk kom je de sportschool en het high tech zwembad in. Het is er ook verplicht om een badmuts te dragen, wat voor mij met m’n lange haren best onhandig is. Het was er trouwens best wel druk; elke Catalaan komt tijdens de siësta wat baantjes trekken.

Brief in een vliegtuigje…

‘Zijn jullie grappig?’
Na vier weken heb ik ook eindelijk mijn eerste post binnen. Een papieren vliegtuigje met een boodschap van mijn buurjongetjes dat door het raam van mijn huisgenoot naar binnen vloog. Mohamed gaf aan dat hij een goede student is, het leuk vindt met de oranje kat te spelen (een van de tien zwerfkatten die achter de flat wonen) en dat hij graag wilde weten of wij grappig zijn. En dat allemaal in het Engels! Samen met mijn huisgenoot heb ik met het schattige jongetje wat boodschappen uitgewisseld. Elke keer als ik hem tegenkom, groet hij me nu. ‘Hola’, zegt hij dan heel verlegen…

Joëlle