Vijf  kraampjes die gespecialiseerd zijn in postzegels en munten. Frank Neuerburg  maakt onderdeel uit van deze microkosmos. Hij verkoopt postzegels, maar  ook  bankbiljetten,  munten,  ansichtkaarten,  en  ooit  heeft  hij  een  fortuin  verdiend met telefoonkaarten. Hij was in de jaren negentig de koning van  de belkaart; menig vriendje dat pochte met zijn collectorskaart had deze waarschijnlijk bij Frank Neuerburg gekocht.

Toen hij zeven jaar oud was, is hij begonnen met het verzamelen van  postzegels.Hij is nu 62 en al meer dan dertig jaar fulltime handelaar. ‘Mijn  hobby is mijn werk geworden’, zegt Neuerburg. ‘Dus ik werk nooit meer.’  Hij laat me de waar van zijn kraampje zien. Er liggen vooral catalogi en  munten,  bijna  geen  postzegels.  ‘De  gom  in  postpapier  is  ijzerhoudend’,  vertelt hij. ‘Als er vocht bijkomt, dan gaan de zegels roesten.’ Dus zitten  ze in albums in de witte Mitsubishi-bus achter de kraam. Ik vind het een  surrealistische kunstinstallatie, de Mitsubishi-bus, die zelf wel roest, en een postzegelmarkt zonder postzegels.

‘Niemand begrijpt mijn beroep’, vertelt Neuerburg. ‘Je kunt wel verzamelaar  zijn,  maar  geen  handelaar.  Terwijl  postzegels  een  van  de  grootste  verzamelgebieden ter wereld zijn.’ Hij denkt kort na en zegt dan vastberaden:  ‘Je kunt het vergelijken met een olympische sport. Zo wijdverbreid is het.’ Maar  de  postzegelmarkt  van  Rotterdam  wordt  bedreigd. Na  een  glorieuze  start  op  het  Doelenplein  verhuisde  hij  in  1988  naar  het  plein  bij  de  Laurenskerk.  Toen  kwam  daar  een  cultureel  podium  en  moesten  de  handelaren  hun  heil  zoeken  op  de  Hoogstraat.  Nu  staan  ze  op  de  Nieuwemarkt, maar de gemeente wil hen hier weg hebben. ‘We passen niet  in de regelgeving’, zegt Neuerburg. ‘We zijn geen echte markt maar ook  geen evenement.’ Hij vertelt over het skatepark dat op de Westblaak wordt  gebouwd. ‘Voor de jeugd is er van alles, maar vijftig plus heeft het zwaar in  de stad.’

De  postzegelhandelaar  anno  2013  is  verworden  tot  een  zwerver,  een  paria. Per oktober zal zijn markt verdwijnen. Frank Neuerburg gaat door  vanuit  huis,  via  internet  maar  ook  met  een  winkel  op  de  begane  grond.  Hier zullen de vlinderabonnementen (alle nieuwe zegels met vlinders) en de  Japanabonnementen (alle zegels uit Japan) worden gecontinueerd. ‘Het  is  een  uitstervend  beroep’,  zegt  Neuerburg.  ‘Maar  we  zijn  er  nog.’  Ik kijk om me heen, naar de kraampjes in de schaduw van de reus, naar  de  handelaars. Wie  de  laatste  der  Mohikanen  nog  wil  zien,  moet  zich haasten.

Ernest van der Kwast is schrijver. Zijn laatste boek is Giovanna’s navel.