Zaterdag was de laatste dag van de introductieweek. We hebben een toertje Vic gedaan met een bezoek aan de markt. Met allerlei lekker fruit, groenten en brood en met, net als in Barcelona, tientallen konijntjes en vogeltjes in veel te kleine hokjes … zielig!!! Daar vandaan gingen we door naar het gemeentehuis van Vic waar werd benadrukt dat Vic een STAD is en geen dorp. Daarna kregen we een rondleiding door Vic door een Spaanstalige dame die gebrekkig Engels sprak. Zo is Vic niet bekend om de ‘sausages’, maar om de ‘nckjawhxnewxk’.

‘Pan con tomate’
We kwamen langs een Romaanse tempel en de kathedraal. Zelf vond ik niet alles erg indrukwekkend. Er wordt weinig kleur gebruikt en van de tekeningen in bijvoorbeeld de kathedraal word je gewoon depressief. Hoewel iedereen hier zegt dat Vic het moet hebben van de geschiedenis, ben ik ervan overtuigd dat de stad het meer moet hebben van de gezelligheid en de leuke barretjes. Afsluitend hadden we een Vic-proeverij met speciale worst van hier (fuet), kazen, wijn en ‘pan con tomate’: mijn favoriet, geroosterd brood met olie, zout en tomaat.

Club Les Carpes…

Bitse Barcelonees
Zondag stond er namelijk een dagje Barcelona in de planning. Daar hebben we wat gewandeld, dingetjes bekeken, gegeten, van de zon genoten, maar het hoofddoel was: de Primark en de CASA (leuke winkel voor huisspulletjes). Van tevoren had ik de openingstijden opgezocht. Domingo: 10.00 – 22.00, dus top. Normaal is alles op zondag dicht in Spanje dus dit was een mooie oplossing. Metrootje gepakt en naar de rand van het centrum gegaan, naar het winkelcentrum. Best raar toen we aankwamen en ongeveer alles donker was. En ja hoor: alles was dicht! Er waren wel medewerkers in de Primark, maar toen ik om uitleg vroeg in het Spaans, werd er bits geantwoord. Uiteindelijk dus maar rond een uur of vijf weer terug naar het pittoreske en schattige Vic . Hier is iedereen super aardig en behulpzaam.

De Jaguar van Juan
‘In de buurt’ van mijn huis is een nieuwe Mercadona geopend, mijn favo supermarkt uit mijn stageperiode in Valencia. Volgens Google Maps zou het tien minuten van mijn huis zijn en volgens Juan (een man die ik onderweg ontmoette) zou het ook ‘muy muy cerca’ zijn. Uiteindelijk twintig minuten gewandeld, maar het was het waard. Soms kan je zo blij zijn met onnozele dingen. Ik word dat dus van mooie, grote en overzichtelijke supermarkten met een groot aanbod. Deze Juan had ik om hulp gevraagd omdat de weg echt lastig te vinden was. Inga en Victoria, de studenten die met me meegingen, wisten het ook niet. Juan was helemaal meegelopen naar de winkel terwijl hij niks nodig had. Lekker gekletst in het Spaans en erachter gekomen dat hij een autoverhuurbedrijf heeft, een Jaguar rijdt en een privévliegtuig heeft waarmee hij naar Brazilië, Nieuw-Zeeland, Azië en Europa reist. Ik moet echt vrienden worden met deze Juan…

Mixen met Nederlanders
O ja, ik heb vandaag voor het eerst les gehad, want ja: ik ga hier ook nog naar school. ‘Current Affairs Seminars’ heet het vak en de docenten zijn Catalaans en Engels. Het lijkt me erg interessant en er moesten gemengde groepjes worden gemaakt. Er zitten ongeveer tien Nederlanders in mijn klas dus helemaal gemixt werd het niet. Ik werk nu samen met twee Nederlanders en twee Catalanen. Ben benieuwd naar de rest van de vakken.

Donderdag begint hier ‘Musica Viva’, een (volgens iedereen) heel leuk festival met allerlei muziekkraampjes en podia rond het Plaça Major…

Joëlle