Zes hoog in een flat zit ik de komende vijf maanden. Ik  deel het appartement met een Frans stelletje en Australiër Simon maar de eerste dag was ik op mezelf aangewezen. De flat is degelijk maar er ontbreken een aantal zaken die vanzelfsprekend zijn in Nederland, zoals een waterkoker, een oven en een strijkplank. Er is wel een stofzuiger, die vond ik in een duister gat in mijn plafond. Ik heb nog niet de moeite genomen deze te testen…Dat is eigenlijk wel nodig want zodra je drie keer op en neer de kamer bent op en neer gelopen, plakken je sokken vast aan de vloer. Daarom heb ik snel wat pantoffels aangeschaft, de lelijkste die er te vinden zijn maar ze zijn wel functioneel, en dat voor maar een tientje.

Elektrische kookplaat
Vrijdagmiddag ben ik de stad een beetje gaan verkennen en heb ik de noodzakelijkste boodschappen gedaan: hamburgers en aardappels. Tenminste, dat dacht ik want het bleken vissticks te zijn dus werd meteen duidelijk dat de Spaanse cursus wel nodig was. De keuken beschikt over een elektrische kookplaat waar ik geen ervaring mee heb. Ik kreeg dat verdraaide ding niet aan en na een half uur tobben besloot ik een hulplijn in te schakelen en bij de buren aan te bellen. Een oud vrouwtje met, jawel, pantoffels aan (en ogenschijnlijk ook al d’r pyjama) was zo vriendelijk om even te kijken of zij er wat mee kon. Zij had eenzelfde kookplaat maar ook zij kreeg ‘m niet aan. Hierop bood ze aan om met mijn eten te gaan koken. Ik zei geen nee tegen deze Spaanse gastvrijheid! Tien minuten later kwam ze met twee gebakken hamburgers en vissticks terug. Ideaal.

Dinsdag was de eerste dag van de Spaanse cursus die ik momenteel aan het volgen ben. Deze duurt twee weken en gaat vooraf aan de reguliere lessen. Dat betekent vijf dagen in de week van negen tot een uur Spaans onder de knie krijgen. De eerste les was afzien omdat ik nog nooit Spaans heb gestudeerd. .

‘Why digging holes?’
Ik trek het meeste op met mijn huisgenoot Simon, een gozer die alles mooi vindt en overal van onder de indruk is. Er zijn vanzelfsprekend nogal wat cultuurverschillen met Australië en Spanje. Dat levert af en toe grappige situaties op. Zo liepen we eens met z’n vieren over de boulevard langs het strand en merkte Simon een opmerkelijk tafereel op. Er was iemand kuilen aan het graven in het zand. Hij begon vol ongeloof te oreren; ‘’Why is that guy digging holes!? What is he doing? Can you believe that? He is digging holes!’ Ik vertelde hem dat in Nederland de Duitsers onze hele kustlijn elke zomer komen omploegen en dat dat voor mij dus wel normale gang van zaken was. Waarop zijn reactie was: ‘’But why is he digging holes!? I just can’t believe it! There is a guy on the beach digging holes!’

Bart van der Helm

Bart (tweede van links) met huisgenoten Simon, Julien en Lora