De Klerk is gespecialiseerd in stijldansen. De cha-cha-cha, de rumba, de bamba, de jive, de paso doble. Maar ook de Engelse wals, de foxtrot, de tango, de slow foxtrot en de Weense wals. ‘De lessen duren dertien weken lang’, vertelt Colinda. ‘Dan heb je de basis geleerd.’ Voor perfectie is meer nodig. Sommige mensen volgen al meer dan dertig jaar lessen bij Dansschool de Klerk.

‘Het is prettig als een cursist maatgevoel heeft’, erkent Colinda. ‘Dat scheelt de helft.’ Ze denkt even na.‘Sommige mensen hebben ook moeite met links en rechts, dan weten ze niet met welke voet ze moeten beginnen. En de coördinatie’, zegt ze. ‘De armen die niet mee bewegen met de benen.’

Ik blijk geen maatgevoel te hebben, links en rechts door elkaar te halen en mijn armen gaan door met bewegen als mijn benen stilstaan. Mijn danspartner is een vrijwilligster van de dansschool en heeft engelengeduld. Ze zegt steeds: ‘Het gaat goed hoor. Voor de eerste keer gaat het goed.’ Colinda staat op het podium en kiest bij elke dansstijl andere muziek. Door een microfoon geeft ze aanwijzingen. Soms doet ze ook een dans voor met een assistent die Walther heet. Ook zonder microfoon is ze heel goed te horen.

In een uur dans ik de tango, de cha-cha-cha, de slow foxtrot en nog een andere onmogelijke dans, of het is weer de cha-cha-cha. Het lukt niet.  Mijn voeten zouden nog eerder de snaartheorie bevatten. ‘Iedereen kan dansen’, luidt het motto van Colinda de Klerk. Ze zegt het een aantal maal tegen mij, steeds luider. Ik moet denken aan Bootcamp  Tony die mij ooit afbeulde in het Museumpark. ‘Kan niet bestaat niet,’ schreeuwde hij in mijn oor.

Maar na afloop komt Colinda met een glaasje appelsap naar mij toe. ‘Het komt helemaal goed’, zegt ze. Ze meent het. Het is de ervaring die spreekt, 77 jaar dansles. Grootvader, vader, kleindochter – ze hebben alles gezien. Er is hoop voor mij, er is hoop voor iedereen bij Dansschool de Klerk.

Ernest van der Kwast is schrijver. Zijn laatste boek is Giovanna’s navel.