Maandagochtend was het eindelijk zover. Met mijn ouders en zussen vertrok ik naar Schiphol, en eenmaal daar aangekomen waren Youssef en Primo al aanwezig. Youssef is een studiegenoot die ook in Tasmanië gat studeren en Primo is een maat van Youssef die stage gaat lopen in Nieuw Zeeland. Net als Niels, een klasgenoot van Primo, die een dag later naar Hong Kong is gevlogen.

Om het allemaal dus even op een rijtje te zetten; we zitten vanaf woensdag met z’n vieren in Hong Kong voor ruim anderhalve week. Daarna vliegen Niels en Primo naar Nieuw Zeeland en gaan Youssef en ik nog een week naar Fiji.

Chinees met een mondkapje
De vliegreis naar HK is uiteindelijk reuze meegevallen. We zaten met z’n drieën achterin het vliegtuig naast elkaar. Na een aantal films, series, vieze smaakloze maaltijden en een paar potjes onderling pokeren (op de tv-schermpjes voor ons) was de ruim 11 uur durende vlucht voorbij. Gelukkig geen huilende kinderen of andere vervelende reizigers om ons heen gehad. Wel heb ik in het vliegtuig al de eerste Chinees met een mondkapje gespot. In HK lopen er nog veel meer, al snap ik niet echt het nut van die dingen.

De eerste dag in HK hebben we een halve marathon gelopen. Van de lokale bloemenmarkt en de botanische tuinen tot aan het zakelijk centrum van HK. Het is echt bizar hoeveel mensen hier leven, overal is het superdruk. Bij stoplichten staan we vaak te wachten met nog 200 anderen. Een spannende uitdaging is dat er aan de overkant ook een leger mensen staat om over te steken.

Oversteken als tactisch schaakspel
En het is echt ongelofelijk maar waar: de gemiddelde inwoner van HK is een halve meter kleiner dan wij maar hij gaat echt NIET voor je opzij bij het oversteken. Met de meest chagrijnige blik die er bestaat lopen ze tegen je op als je niet opzij gaat. Je moet het dan ook zien als een tactisch schaakspel, met de juiste zetten krijg je een pion aan de overkant en je tegenstander niet! Spijtig genoeg verliezen we vaak van deze beter getrainde Chinese-oversteek-soldaten en moeten we rennen om niet plat te worden gereden door de ‘vriendelijke’ buschauffeurs die altijd haast hebben.

Wat ons ook opviel was de levensstijl van de oudere bewoners. Tussen de flats van 15 tot 20 verdiepingen hoog en een aantal nog hogere gebouwen, vind je namelijk af en toe een recreatieveldje. Op deze veldjes zijn er speeltoestellen voor kinderen maar ook work-out toestellen die doen denken aan een openlucht fitnessruimte. Deze toestellen zijn bijna altijd in gebruik door de 65+-ers van HK. Naast al deze toestellen is er ook ruimte voor badminton, yoga, tafeltennis en bordspellen op tafeltjes met twee zitjes. Waar in Nederland deze veldjes worden opgeëist door hangjongeren worden ze hier  bezet door de ouderen. Bijzonder!

Douchen naast de wc-pot
Ons hostel is klein en zit ergens op de zevende verdieping in een van de vele woontorens in HK. Een man heeft er volgens mij gewoon een aantal appartementen omgebouwd tot een goedkoop hostel. Het goedkope straalt er vanaf. Zo is de douche in het toilet: de bedoeling is om een beetje naast de wc-pot te staan en de douchekop boven je te houden. We slapen met vier man op een kamer waar maar net een tweepersoonsbed in past. De bedden zijn ook niet van topkwaliteit en voor iemand van 1,90 meter of langer een drama. Ik slaap daarom in de foetushouding, haha. Maar zoveel tijd brengen we niet in het hostel door, dus zo erg is het niet. We hebben een betaalbare slaapplek!

De stad verkennen kan hier het beste met het OV, overal rijden trams, bussen en metro’s. Ze kennen hier ook een ov-chipkaart, alleen een betere versie dan die wij in Nederland hebben. Voor een anonieme chipkaart moet er 50 dollar borg betaald worden waar je 41 dollar van terug krijgt bij inleveren (1 euro = ongeveer 10 dollar). Een ritkaartje kopen is ook mogelijk, je betaalt dan echt alleen voor die ene rit en niet voor bijv. 3 uur. Om het metrostation te verlaten moet je door een poortje. Het kaartje verdwijnt in de machine van het poortje, dus is er geen milieuvervuiling.

Ga nooit lopend!
Voor iedereen die ooit nog naar HK gaat, is ‘Victoria Peak’ echt een aanrader! Het is een uitkijkpunt over de stad ergens boven op een berg. Er zijn verschillende manieren om er te komen, met de bus, een oude tram, de taxi of lopend. Maar: Ga nooit, maar dan ook echt nooit lopend! Het is een vreselijke tocht en de spierpijn in je benen is na afloop verzekerd, helaas spreek ik uit eigen ervaring. Eenmaal boven is alles wel weer snel vergeten, er is hier een fantastisch uitzicht over de gehele stad.

Het laatste wat ik nu nog even kwijt wil over HK is het eten met stokjes. Wat een drama! Ik had nog nooit met stokjes gegeten en dat is te merken. Noodles of rijst eten is een tijdrovend klusje en het is al lang koud als ik eindelijk klaar ben. Maar ik blijf oefenen, want eten bij de Mac, Burger King of KFC kan thuis ook wel.

Overmorgen is het Chinees Nieuwjaar. Daar heb ik echt super veel zin in! Voor de rest staat er nog een bezoek gepland aan een attractiepark en één of twee tempels.

Groet,

Theo Broekman