Enigszins schuldbewust ga ik naar het college Nederlands als tweede taal.
We moesten twee hoofdstukken uit het lijvige en vooral zeer uitgebreide handboek bestuderen en de zelftoetsen bij die hoofdstukken maken. Dat had ik dus niet gedaan: de afgelopen week was ik zo moe en lamlendig dat het me gewoon niet was gelukt. Bovendien, twee hoofdstukken van rond de dertig bladzijden per stuk in een enkele week doorploeteren? Dat zou misschien lukken als ik geen andere cursussen of stage had. Sowieso maak ik het mezelf ook niet zo makkelijk, want mijn definitie van doorploeteren is het maken van een samenvatting. Een hels karwei, maar oh wat geeft het een heerlijk leeg gevoel als dat rond de tentamenweek allemaal al gedaan is. Het wegwerkprincipe, zoals mijn slc’er in het eerste jaar het noemde.
Afijn, ik heb mijn huiswerk dus niet gemaakt en ik ben niet de enige. De docente is duidelijk enigszins verbolgen door deze ontdekking, maar haar berispende blik en woorden zijn niet op mij gericht. En dat weet ik: mijn docenten vinden het echt niet erg als ik mijn werk niet kan bijhouden. Ze weten waarom dat nu eenmaal lastig is voor mij en vinden dat prima. Deadlines zijn voor mij nooit echt deadlines en datzelfde geldt voor huiswerk: ik vind het fijn om het bij te houden, maar zolang het me lukt om het voor de tentamens te doen, ben ik al blij.
Ik heb me in de bijna drie jaar dat ik nu de lerarenopleiding Nederlands doe geen enkele keer zorgen hoeven maken of ik een deadline wel zou halen. Als ik ziek ben, maak ik me geen zorgen over mijn schoolwerk of tentamens, want er zijn altijd mogelijkheden om dingen later in te leveren of zelfs om tentamens op een ander moment te maken. Toen er een ziekenhuisopname dreigde, werd er zelfs geopperd dat ik de toets misschien wel daar zou kunnen maken. Het zou me niets verbazen als ik met ziekenhuisbed en al naar een college zou kunnen komen. Mijn slc’er zegt het, de decaan met wie ik regelmatig een prettig gesprek heb zegt het ook, en meer nog dan het ‘overtref jezelf’ vind ik dat dit het motto is van de Hogeschool Rotterdam: studeren op jouw manier. En jezelf daarin overtreffen is iets wat ik zeker heb gedaan. Maar dat is een ander verhaal, voor een andere blog.
De redactie waardeert het als je onder je eigen naam reageert.
Lees hier alle details over onze spelregels.
Leuke blog, Vivian!
Leuk geschreven!