‘Anne Schulp is een Fries uit Sneek en geboren in 1974’, kondigt Servaas van der Horst, onder andere docent evolutieleer, hem vol trots aan. ‘Een jonge god dus, verbonden aan Naturalis en wereldberoemd vanwege het feit dat hij een T. Rex naar Nederland gaat halen.’

Daar staat de jonge god in een rood fleecevest. Hij heeft net een interview met het Jeugdjournaal achter de rug en nu doet hij uitgebreid verslag van zijn avonturen in Montana aan studenten en docenten van de HR. Waarschijnlijk heeft hij zijn verhaal al duizend keer verteld, maar aan overtuiging ontbreekt het niet.

‘Misschien ken je die scene uit de eerste Jurassic Park film, waarbij ze een een dino-skelet opgraven met een kwastje’, begint Anne. ‘Alle botjes liggen nog in het oorspronkelijke verband. Het is een scene die door paleontologen met gejoel en hoongelach wordt ontvangen. Zo gaat een opgraving dus nooit. Maar deze wel. Zo’n mooie opgraving als bij deze T-Rex, dat maak je niet vaak mee.’

Op een range in Montana stak er aan de ene kant van een heuvel een stukje heup uit en aan de andere kant een stukje schedel. De 12 meter lange T-Rex bleek bijna helemaal in die heuvel te zitten. Behalve het linkerbeen, de klauwen en het puntje van de staart dan. ‘Het was heel spannend toen de staartbotjes maar bleven komen. Nog nooit is namelijk de complete staart van een T-Rex gevonden. Uiteindelijk miste helaas toch het puntje.’

In twee weken tijd hebben Anne en een team van vijftien man de T-Rex geborgen. Het is waarschijnlijk de oudste T-Rex ooit gevonden. ‘We mogen straks in Naturalis een dame op leeftijd verwelkomen’, zegt Anne. Helaas heeft deze dame wel flink wat te verduren gehad. Haar medische dossier blijkt rijk gevuld: het is een aaneenschakeling van ellende. Aan de krassen in haar kaken is te zien dat ze vlak voor haar dood een onplezierige ontmoeting heeft gehad met een ander groot beest. ‘Waarschijnlijk is ze in haar onderkaak gebeten en in de nek vastgepakt.’

Ook zitten er allemaal bobbels en beschadigingen in haar ribben. ‘Het beest heeft een behoorlijke klap gehad. Onze overburen van het academisch ziekenhuis in Leiden vinden het natuurlijk ook reuze interessant en denken graag met ons mee. Na vijven stellen ze hun CT-scan meestal wel beschikbaar, dus dan kunnen we daar met onze zieke T-Rex terecht. We broeden op wat er gebeurd kan zijn. Een aantal botten is dus al even in Leiden geweest.’

De VU werkt mee in het onderzoek naar de details van de chemische samenstelling van het tandglazuur. Daarin kan volgens Anne een chemisch dagboek worden bijgehouden uit het leven van de T-Rex. Bijvoorbeeld wat ze at en in wat voor klimaat ze rondbanjerde. Heeft ze ’s winters in het hooggebergte gezeten? Zat ze ‘s zomers aan de kust?

‘Het is een puzzeltje waar we met veel instellingen en universiteiten aan werken. We hopen allerlei leuke details naar boven te kunnen halen die we straks aan de bezoekers kunnen vertellen. Ze zal het pronkstuk in de vernieuwde dino-zaal van Naturalis worden. Een genot om naar te kijken.’

Tekst: Saskia Stavenuiter
Illustratie: Jarek van Dalsen