Zelf heb ik ook een paard, een jong dier waarmee ik dit jaar wil beginnen met rijden. Die hobby, of eigenlijk passie, neemt heel veel tijd in beslag. Bijna elke dag ben ik op stal. Maar soms wou ik dat ik een andere hobby had. En gisteren was het soms.

Ik was samen met een ander meisje de paarden binnen aan het zetten toen het begon te waaien. Daardoor begonnen de paarden flink druk te doen. Op zich ging het prima. Tot we bij de laatste twee waren. Deze normaal gesproken drukke exemplaren waren erg blij dat ze naar binnen mochten. Terwijl het meisje het dichtstbijzijnde paard pakte wilde ik naar het andere paard toe lopen. Maar terwijl ik dit deed maakte het eerste paard een sprong naar voren en landde midden op mijn voet.

Ik hield mijn adem in, en waggelde naar het andere paard toe om deze alsnog op stal te zetten. Maar door de adrenaline merkte ik niet meteen wat de schade was. Na een paar minuten had ik door dat zelf naar huis komen (lopend) er niet in zat. Ik belde mijn moeder, op naar de eerste hulp…

In het ziekenhuis konden ze de humor er wel van inzien. Mijn voet was echter zo dik dat ze niet begrepen dat het niet gebroken was. Ik was alleen maar opgelucht. Een zware kneuzing. Twee weken en het was voorbij, geen gips en alles rustig aan doen.
‘Dat wordt voorlopig met je voet omhoog filmpjes kijken op de bank’ zei de zuster opgewekt. ‘En je lekker laten verwennen natuurlijk.’
Tja, in lang stil zitten ben ik niet zo goed. Maar ik moet zeggen, het heeft zijn voordelen. Nu heb ik alle tijd om te leren voor de toetsen!