De ouders hebben er al een halve ochtend op zitten wanneer ze de klas bij studiekeuzebegeleider Tülay Damis binnen schuifelen. Manager onderwijs en student Maarten van Os heeft hen als eerste welkom geheten. En na de toespraken van Ron Bormans, voorzitter van college van bestuur, en Marco Pastors van het Nationaal Programma Rotterdam Zuid volgden er rondleidingen langs de technische opleidingsmarkt en de gezondheidszorgopleidingen.

Flesje water

Tülay Dalmis is de hekkensluiter, met niet het minste verhaal. Want hoe begeleid je als ouder je puberkind bij het maken van de juiste studiekeuze? Ze komt meteen ter zake: ‘Hoe heeft uw kind zijn profielkeuze gemaakt? Ga daarover in gesprek, maar neem geen genoegen met ‘omdat ik er goed in ben’. Wat ook een handige insteek is, bedenk samen allemaal beroepen die met, bijvoorbeeld, dit flesje water te maken hebben. Denk aan logistiek, watermanagement, maar ook aan marketing.’

Vervolgens legt Dalmis uit hoe het hbo in elkaar zit. Over interactie met de ouders niet te klagen, want de ene na de andere vraag wordt gesteld. ‘Is er een mentor op de Hogeschool Rotterdam?’ ‘Wat is het verschil tussen het hbo en de universiteit?’ ‘Mijn zoon wil een vervolgopleiding doen, maar zijn vakken sluiten niet helemaal aan. Hoe kan hij dat het beste aanpakken?’

Studieloopbaancoach

Dalmis beantwoordt uitgebreid alle vragen, maar waarschuwt ook. ‘Vanaf de dag dat uw kind begint aan een opleiding, wordt hij geacht zelfstandig te werken. Wij nemen niemand aan het handje, natuurlijk is er een studieloopbaancoach om op terug te vallen, maar de student moet het vooral zelf doen.’

Ten slotte geven ouders aan erg blij te zijn met deze voorlichtingsbijeenkomst. Maar waarom is het zonder kinderen? Van Os: ‘Deze ochtend is georganiseerd om jullie tips en trucs te geven waar je de volgende keer als je naar een open dag gaat met je kind, gebruik van kan maken.’ Een andere ouder geeft aan de bijeenkomst erg nuttig te vinden. ‘Ik ga nu echt wat breder naar de studies kijken, me meer voorbereiden en goed kijken welke studie het beste bij mijn kind past.’

Eerstegeneratieouders

Na afloop kijkt Dalmis tevreden terug op deze bijeenkomst met enthousiaste ouders. Toch is er een lichte teleurstelling. ‘Op één vrouw na waren het autochtone ouders. We willen ook de eerstegeneratieouders die niet bekend zijn met het onderwijssysteem bereiken. Dat is lastig. Daarom hebben we bureau Sezer ingehuurd om ons te helpen. Misschien moeten we helaas accepteren dat dit een moeilijk te bereiken doelgroep is.’ Cemile Sezer ziet nog mogelijkheden. ‘Ik heb vandaag diverse ouders gesproken die als ambassadeur willen optreden, wellicht is dat een manier om hen te bereiken.’ Inmiddels staat Dalmis weer een paar ouders te woord. Zij maken nog graag even gebruik van deze vraagbaak op het gebied van studiekeuze.

Barbara Hoogsteden