Toto (21) is eerstejaars fotografie aan de Willem de Kooning Academie. Hij leefde een losgeslagen leven met veel feesten, maar dat hield hij niet vol. Nu houdt hij zich bezig met wat hij echt fucking leuk vindt: fotografie. 

‘Mijn beste eigenschap? Dat vind ik echt lastig. Ik heb wel een paar sterke eigenschappen die zowel goed als slecht kunnen zijn. Ik ben heel reflectief, kan lang nadenken over wat ik nou precies doe. Maar als je dat te veel bent, word je onzeker. Dat is iets waar ik rekening mee moet houden.’

Ik ben eerlijk, dat vind ik wel goed. Maar ja, soms ben ik te eerlijk en dan ben ik een bitch, dat is ook niet altijd goed. Ik ben heel gemotiveerd, dat vind ik zelf wel een fijne eigenschap. Ik hoef niet per se beter te zijn dan een ander, maar wil wel het beste uit mezelf halen. Al kan dat voor andere mensen soms ook vervelend zijn.’

‘Op de middelbare school was ik enorm streberig. Ik dacht dat ik geneeskunde zou gaan studeren, maar er veranderde veel toen ik van school kwam. Ik ging vaak uit en leerde allerlei verschillende mensen kennen. Ik childe opeens met mensen van 16 tot 28 jaar. Dat was fijn en het zette me aan het denken over mezelf. Over wat ik wilde. En waaróm ik dingen wilde.’

‘Ik was vrij, iets te vrij. Ik ging naar alle undergroundfeesten in Amsterdam. Het was een magische wereld waarin alles kon. Ik was losgeslagen, gay, jong en voelde me geweldig daar. Ik ging zo veel uit. Na een half jaar kan je dat mentaal en lichamelijk niet meer aan. Toen ik dat eenmaal had meegemaakt, dacht ik: oké, vrij zijn is heel leuk, maar wat is nou echt vrij zijn? Dat is niet alleen drugs gebruiken en feesten.

Eigenlijk is die cirkel van werken, slapen en feesten achteraf één van de grootste gevangenissen waar ik in heb gezeten. Wat is vrij zijn dan wel? Ik denk dingen doen waarvan je houdt, die je leuk vindt en waar je blij van wordt. Voor mij is dat fotografie, dat is zo fucking leuk. Dat is gewoon iets wat ik elke dag wil doen.’

‘Als je een kunstopleiding doet, dan weet je dat het lastig wordt om later binnen datzelfde veld aan het werk te komen. Maar als je ziek hard je best doet, dan moet het wel lukken. En ik weet dat dit het moment is om er alles uit te halen. Nu is alles nog gratis. Tuurlijk, ik betaal collegegeld, maar kijk naar alle spullen die ik kan gebruiken. Er staan hier lampen van duizenden euro’s, er is zelfs een fucking doca. Ik heb wel het gevoel dat het goedkomt. Zo niet, dan ga ik gewoon iets anders leuks doen.’

Tekst en beeld: Wietse Pottjewijd