Mike Eden is in Engeland geboren en nu docent logistics management. Hij voelt zich steeds meer thuis in Nederland: ‘Sinds ik weet wat ‘doorgaand verkeer’ betekent, ben ik minder vaak de weg kwijt’.

‘Toen ik jong was, wist ik al dat ik niet in Engeland zou blijven, sinds mijn elfde voelde ik mij eigenlijk al meer Europees. Vandaar dat ik een internationale carrière wel zag zitten. Voor mijn eerste grote project als internationaal ict-projectmanager ging ik naar Zuid-Korea, daarna heb ik ook in Hong Kong en Kazachstan gewerkt. Het bedrijf in Hong Kong had zijn hoofdkantoor in Den Haag, en zo belandde ik vijftien jaar geleden in Nederland.

‘Als ik naar Engeland ga, is dat om mijn familie te bezoeken. Ik voel me nu meer Nederlander dan Brit en heb het niet zo met die eilandmentaliteit. Ik ben echt teleurgesteld door de brexit en voel sindsdien veel meer afstand. Als ik naar het nieuws kijk dan zie ik dat Nederland vooruit gaat en Engeland achteruit. De brexit is daar een symptoom van, ze schieten zichzelf in de voet.

‘Ik zag een oude man huilen op tv omdat hij zogenaamd zijn land terug had. Denkt hij dat nou echt? Ik geloof niet dat het de economie zal helpen en het is nogal wat om te zeggen ‘fuck you Europa’. Ze willen nu misschien weer het oude blauwe paspoort opnieuw invoeren; terug naar de echte UK-mentaliteit. Ik vind dit een stap terug. Het geeft mij een onrustig gevoel en ik overweeg serieus de Nederlandse nationaliteit aan te vragen.

‘De Nederlandse samenleving is meer in balans. Natuurlijk zijn er problemen, zoals overal, maar het is hier vrij rustig en verstandig. De kwaliteit van leven is Nederland beter dan in de UK wat mij betreft. Je betaalt hier meer belasting, maar je kan ook zien waar het geld naartoe gaat. Nederland investeert bijvoorbeeld goed in infrastructuur.

‘Mijn kinderen praten inmiddels met een Nederlands accent en hebben soms moeite met de Engelse th-klank. Mijn Engels is ook verslechterd en m’n Nederlands is nog altijd niet perfect. Ik lijk af en toe net een dorpsgek als ik met mensen praat, en dat levert soms wel gênante situaties op. ‘Ben je heet?’ vroeg ik eens aan mijn Nederlandse lerares terwijl ik wilde vragen of ze het warm had. Grappig. En het verschil tussen overleven en overleden is maar één letter, maar de betekenis is een wereld van verschil weet ik nu. Sinds ik weet wat ‘doorgaand verkeer’ betekent, verdwaal ik ook minder snel.

‘Anderhalf jaar geleden ben ik begonnen als docent binnen de opleiding logistics management. Samen met een aantal collega’s ben ik nu bezig om een nieuwe minor op te zetten: Innovative Logistics & IT. En die is, maak je geen zorgen, Engelstalig. Logistiek en management zijn belangrijk in Nederland: kijk naar de haven van Rotterdam of de kassen. De haven met al zijn kranen is inmiddels bijna volledig geautomatiseerd, net als het distributiecentrum van de Wehkamp in Zwolle. Op de Rotterdamse Maasvlakte 2 rijden vrachtwagens zonder mensen rond.

‘Het is een goed businessmodel: robots staken niet, hebben geen rookpauzes nodig en kunnen 24 uur per dag werken. Maar het gevolg is dat er minder mensen nodig zijn voor dit werk en dat gaat grote impact hebben. Aan de andere kant: moeten mensen orderpicken? Kunnen ze geen ander werk doen dat meer voldoening geeft? Wij denken van wel en willen dat studenten een dieper begrip krijgen van de techniek. Ze leren hoe nieuwe technologie het best toegepast kan worden binnen bedrijven en ze klaarmaken voor de toekomst van de logistiek.

‘Het gaat overigens niet alleen over technologie, maar ook over de impact die ze heeft. Kijk naar het nieuwe werken: van de sportschool tot in de trein, in principe kan je overal werken. Maar er zijn ook nadelen, want de grens tussen werk en vrije tijd vervaagt daardoor. Het geeft flexibiliteit, maar aan de andere kant wordt er constant van je verwacht dat je op je mails reageert. Die bereikbaarheid is goed, maar ook afleidend. Dat soort zaken bespreken we ook met de studenten.’

Tekst en beeld: Wietse Pottjewijd