Terwijl de rest van Nederland op het strand lag, wiste onderzoeker Mariska Okkinga (33, onderzoeker kenniscentrum Talentontwikkeling)  het zweet nog maar eens van haar voorhoofd. Ze werkte aan de voltooiing van haar proefschrift. Geen vakantie voor Okkinga en ook haar ‘mamadag’ werd tijdelijk geofferd.

Deze eindsprint was nodig om de deadline van haar proefschrift te halen. In februari promoveerde ze op een onderzoek naar begrijpend lezen op het vmbo. ‘Toen “trouwde” ik met de wetenschap. Zo voelt het echt een beetje. Het was een plechtige dag waarop ik niet alleen mijn proefschrift verdedigde, maar ook feestvierde met familie, vrienden en collega’s.’

Okkinga is in 2011 aan haar onderzoek begonnen. ‘De eerste fase was heel praktisch. Ik had afspraken op scholen en to-dolijstjes waarop ik dingen kon afstrepen. De laatste schrijffase was van een heel andere orde. Je kent de resultaten al, je moet het alleen nog “eventjes” goed op papier krijgen.’

‘Hoe langer je onderzoek doet, hoe groter bovendien het onontgonnen terrein wordt. Je weet steeds beter wat je allemaal nog niet weet. De puzzel van de wetenschap lijkt met de jaren dus groter te worden in plaats van kleiner.’

Fotografie: Bob van der Vlist
Tekst: Esmé van der Molen