Natuurlijk zijn een torenhoge motivatie, een flinke stapel boeken en een handige woordkeus in je communicatie allemaal fijn als je start met de opleiding tot verloskundige. Maar er zijn ook minder voor de hand liggende zaken die ik écht onmisbaar vond.
Om 03.15 uur je bed uit en om 16.00 uur ’s middags je kamer weer binnenstappen? Niet heel ongebruikelijk in de verloskunde. En was je van plan om vannacht weer de dienst mee te draaien? Dan is het wel handig om in de kostbare uren die je hebt, even je ogen dicht te doen. Kun je op elk moment van de dag (licht of donker) en op elke plek (ook op een harde onderzoeksbank in de praktijk) slapen, dan mag je je handen dichtknijpen.
De verloskunde is prachtig, maar soms ook best intens: de verloskundige bubbel. Heerlijk om dan alles van je af te praten. Natuurlijk met oog voor de privacy van de cliënt en ons beroepsgeheim. Onmisbaar zijn ook vrienden buiten de verloskunde die alle verhalen over huilende baby’s en zwangerschapskwaaltjes zo nu en dan een halt toeroepen. Goed dat zij die bubbel af en toe laten knappen.
Hè?! Hoor ik je denken. Ja, precies. Dat dacht ik ook toen een vriendinnetje hiermee kwam aanzetten, maar eerlijk: ik wil niet meer zonder. Eerder had ik overal briefjes, kladpapiertjes en lijstjes liggen of opgeslagen staan op m’n telefoon. Nu staan ze allemaal heel overzichtelijk bovenaan in de app die ik het meeste open.
Stap 1: maak een groep aan met een vriend die je even inlicht.
Stap 2: verwijder hem/haar uit de groep.
Stap 3: pin de groep vast bovenaan je gesprekken.
Tip: kies als groepsafbeelding iets wat je motiveert. Voor mij is dat op dit moment een vakantiefoto.
Of je dit nu regelt door te werken, te lenen of doordat je wat geld van je ouders hebt gekregen (bij mij allemaal het geval), het is als verloskundige in opleiding noodzakelijk om wat spaargeld op je rekening te hebben staan. In het eerste jaar gaf ik m’n geld uit aan meubels en boeken en in het tweede jaar vroeg ik (heel tactisch) m’n eerste hechtset en stethoscoop voor m’n verjaardag. Om de kosten een beetje te spreiden kocht ik in het derde jaar alvast mijn bloeddrukmeter (€70,-) en m’n doptone (een apparaatje waarmee je naar het hartje van de baby luistert, €450,-). Het vierde jaar was het feest: ik kocht een auto (onmisbaar, bleek later bij m’n stage in Zeeland, €2.850,-) en kreeg een visitetas voor m’n verjaardag. Binnenkort zal ik m’n verlostas (met alle spoedattributen) aanschaffen. Ai….
Waar had jij echt niet zonder gekund tijdens je studie?
Laat een reactie achter
Spelregels
De redactie waardeert het als je onder je eigen naam reageert.
Lees hier alle details over onze spelregels.
Back to Top