Die kan te vinden zijn op uw stuk boomstronk in het raam, het geroeste ijzeren plaatje aan de voordeur of de stickerletters van drie bij drie aan de muur. Want mensen, luister goed: Home is where the heart is!

Aangezien ik al menigmaal ben veranderd van leefomgeving en sinds twee maanden weer in een nieuwe stad woon, stel ik mezelf kandidaat om een kleine speech te geven over deze tegelspreukmaterie.

Als ik weer eens langs een huis loop met zo’n gedecoreerde boomstronk in het raamkozijn, heb ik altijd sterk het gevoel dat hiermee verwezen wordt naar geluk. Het hart in kalme staat, zonder steken of druk op de borst. Het hart omringd door geliefden. Dat gevoel wordt in ieder geval aangewakkerd door de vormgeving van betreffende objecten, met sierlijke krulletters, roze kleuren en hartjesvormen.

Ondanks mijn pesterige gedrag omtrent deze spreuk, ben ik er zelf toch bijzonder veel mee bezig geweest de afgelopen jaren. Want waar lag mijn heart dan? En waar mijn home? Het feit dat ik geen antwoord kon geven op deze vraag frustreerde me nogal. Ik vond mezelf dan af en toe stiekem ook een beetje zielig. Wat een beetje verwend is, aangezien het mij nooit aan onderdak ontbrak.

Waar ik soms wil geloven dat ik een redelijk ruimdenkend mens ben, kwam ik er ook hier weer achter dat ik veel dingen echt superletterlijk neem. De vraag ‘wat is voor mij thuis?’ kon in mijn ogen dan ook pas goed beantwoord worden als ik één specifieke plek zou kunnen aanduiden. Waar ik dan, bij wijze van, ook zo’n tegelspreuk zou kunnen ophangen, als een soort trofee: ik heb ook een home where my heart is! En waarbij dat huis zich bevond in mijn favoriete stad, de stad waar echt heel mijn hart naar uitging.

Ik kan de vraag langzaam maar zeker wat beter invullen voor mezelf. Antwerpen of Rotterdam, het maakt eigenlijk niet zoveel uit. Soms vind ik mijn huis een stinkhol, soms een paleis. Meestal houd ik van de stad, soms wil ik in een hutje op de hei gaan wonen. Dat het hart soms niet in kalme staat is en zich niet voelt als een lief roze hartje met krulletters, is helemaal prima.

Ik heb me het afgelopen jaar best wel vaak thuis gevoeld. Maar daarvoor hoefde ik niet op een specifieke plek te zijn. Eigenlijk is aan die mooie tegelspreuk niks gelogen.

Volg ons op Instagram