‘Als kind wilde ik dokter worden, nu is mijn doel om ooit in het laboratorium van Erasmus MC te werken’
Alaa vluchtte in 2016 met haar gezin uit Syrië naar Nederland waar ze herenigd werd met haar man. Nu studeert ze biologisch en medisch laboratoriumonderzoek aan de hogeschool en bouwt ze een toekomst op in Rotterdam.
‘Ik ben opgegroeid in Koeweit en in 2010 verhuisd naar Syrië om politicologie te studeren aan de universiteit in Damascus. Daar heb ik mijn man leren kennen en twee kinderen gekregen. In augustus 2016 ben ik naar Nederland gevlucht vanwege de oorlog.
‘Toen ik begon met studeren in Damascus was de oorlog nog niet begonnen. Voor veel mensen was het leven goed en er was veel gelijkheid. Het was er veilig en het was tot ’s avonds laat altijd gezellig druk. Maar na een tijdje veranderde dat. In sommige wijken bleef het nog vrij lang rustig, maar in andere delen werd er al snel hevig gevochten. Ik woonde in zo’n wijk waar gevochten werd. Het begon met een groepje mensen dat de straat op ging om te protesteren, en na een paar dagen braken de gevechten tussen het leger en de demonstranten uit. Het was heel erg.
‘Na een tijdje werd het wel wat rustiger in mijn wijk, maar nog altijd hoorde ik constant straaljagers overvliegen en waren er bombardementen op andere wijken. Overal waar ik keek, zag ik het leger en ik kon niet meer naar school. Ik wilde dat mijn kinderen een goede toekomst zouden hebben. Daarom zijn we naar Nederland gekomen.
‘Ik vond het belangrijk om weer te gaan studeren en ik schreef me in bij biologie en medisch laboratoriumonderzoek. Na het toelatingsgesprek kreeg ik te horen dat mijn Nederlands nog niet goed genoeg was, en dat ik daarom niet aangenomen zou worden. Toen ik de kamer uitliep en het lab zag, werd ik erg verdrietig van de gedachte dat ik hier niet kon studeren. Ik schreef me vervolgens in voor een mbo-opleiding, maar kreeg onverwachts alsnog het bericht dat ik was toegelaten. Ik weet niet waarom het nu wel kon – misschien had iemand zich uitgeschreven? – maar ik was in ieder geval heel blij.
‘Het gaat goed met mijn studie, maar de taal blijf ik moeilijk vinden. Schrijven lukt nog wel, want dan kan ik nadenken over wat ik wil zeggen, maar praten is anders. Vooral als ik moe ben en me niet goed kan concentreren, lukt het me niet altijd om bijvoorbeeld in een projectgroep te zeggen wat mijn ideeën zijn. Soms begrijpen mijn medestudenten dan niet wat ik bedoel en dan laat ik het maar. Dat kan weleens frustrerend zijn. Gelukkig krijg ik wel veel hulp van mijn medestudenten en docenten.
‘Het fijne aan Nederland is dat ik alles kan doen wat ik wil doen. Ik krijg financiële hulp via UAF (stichting voor vluchtelingstudenten, red.) en DUO, waardoor ik me volledig op de studie kan concentreren. We zijn nu bezig met een project over het DNA van bacteriën. We onderzoeken hoe we ervoor kunnen zorgen dat deze bacterie niet resistent wordt voor antibiotica. Als kind wilde ik dokter worden, nu is mijn doel om ooit in het laboratorium van Erasmus MC te werken.
‘Ik mis mijn ouders die nog in Koeweit wonen wel. Ik heb ze al zeven jaar niet heb gezien, maar Allah en mijn kinderen geven mij wilskracht. Voor hen wil ik doorgaan, ook als het soms even moeilijk is. Soms moet je een stap achteruit doen om er twee vooruit te zetten.’
Tekst en foto: Wietse Pottjewijd
Knap werkt Alaa!! Als docent van de opleiding BML ben ik trots op je en je kunt nog veel bereiken; misschien nog arts of gewoon op het lab. aan de overkant.
Klinkt heel erg eng, wat je allemaal hebt meegemaakt in Syrië. Ik kan mijzelf niet voorstellen daar te zijn.
Succes Alaa, je doet heel goed in je studie hoewel je twee kinderen heeft, knap!
Wat een inspirerend verhaal. Je laat zoveel moed en doorzettingsvermogen zien. Dat maakt ongetwijfeld dat anderen je graag helpen. Heel veel succes met het vervolg van je studie. Om mooie basis om je straks op je werkplek verder te ontwikkelen en wie weet ooit weer andere studenten te helpen:-)
Supermooi om te lezen hoe motiverend je bent en niks je tegenhoudt! Succes met je studie!