‘Mijn idee van succes was manager worden en goed geld verdienen, inmiddels is dat veranderd’
Yentl van Heest kreeg na z’n studie zijn droombaan. Nu vraagt hij zich af of dit wel is wat hij tot z’n pensioen wil doen: ‘Ik werk op dinsdag- en donderdagavond als docent bij de associate degree sociaal financiële dienstverlening en ik merk dat ik dat ook erg leuk vind.’
‘Mijn idee van succes toen ik nog studeerde was: manager worden en goed geld verdienen. Om dit te bereiken zat ik tijdens mijn studie maatschappelijk werk en dienstverlening in veel commissies en besturen, onder andere tweeënhalf jaar in de medezeggenschapsraad van de HR. Dat heeft me veel gebracht en ik heb nu een goede baan, maar ik begin me nu wel af te vragen of mijn beeld van succes inmiddels niet is veranderd.
‘Als rayonmanager bij een groot medisch bedrijf rijd ik gemiddeld zo’n 500 kilometer per dag en dan heb ik tijd om hierover na te denken. Ik doe leuk werk met veel verantwoordelijkheid bij een goede werkgever en ik hoef zeker niet weg, maar de vraag houdt me wel bezig of ik dit de komende veertig jaar ook wil doen. Ik werk op dinsdag- en donderdagavond als docent bij de associate degree sociaal financiële dienstverlening en ik merk dat ik dat erg leuk vind.
‘Ik heb nu zo’n negen jaar werkervaring en heb veel bedrijven vanbinnen gezien, maar op de een of andere manier voel ik me toch altijd weer aangetrokken tot de hogeschool. Nergens heb ik het zo naar mijn zin gehad als hier. Ik dacht altijd dat ik zou gaan werken in een heel goed gestructureerd bedrijf met mensen die allemaal heel professioneel hun werk doen. In de praktijk blijkt dat dit niet zo’n realistisch beeld is: de meeste bedrijven en organisaties zijn helemaal niet zo professioneel als ze vanbuiten ogen. De best georganiseerde structuur die ik meemaakte, was nog altijd de hogeschool.
‘Om beter inzicht te krijgen in wat ik wil, en wat succes nou echt voor mij betekent, deel ik mijn gedachten graag met mijn omgeving. Ik ben omringd door een diverse groep mensen bestaande uit werklozen, succesvolle professionals en mensen uit de kunstwereld, maar ook bij hen merk ik dat ze een beetje zoekende zijn.
‘Misschien heeft het ermee te maken dat mijn generatie en de generaties na mij ontzettend veel keuzevrijheid hebben. We zijn heel vrij in het kiezen van onze studie bijvoorbeeld, maar het is lastig om meteen de juiste keuze te maken. En als je eenmaal een richting hebt gekozen, dan zit je daar best wel aan vast. Vooral voor de huidige generatie zonder studiefinanciering is dit een groot probleem. Als ze op hun neus gaan, kost het hen meteen veel geld.
‘Wat ik tijdens mijn opleiding heb gemist, is het praten over wat je idee is van het vak dat je later wilt gaan uitoefenen. Als je hier eerder bij stilstaat, word je later misschien niet verrast omdat het tegenvalt. Ik vind dat hier meer ruimte voor gemaakt mag worden binnen het huidige curriculum. Als je in de kinderopvang gaat werken dan weet je wel ongeveer wat je te wachten staat, maar bij social work is dat bijvoorbeeld minder duidelijk. Die wereld is zo in beweging dat het moeilijk is om een beeld te krijgen van het werk dat je gaat doen.
‘Het is handig als je af en toe gevraagd wordt om kritisch na te denken. Tijdens mijn stage in het derde jaar kreeg ik een baan aangeboden en daar heb ik meteen ja op gezegd. Ik voelde me gevleid en dacht: ik ga ervoor. Toch was het fijn geweest als iemand had gevraagd of ik er wel echt goed over had nagedacht. Misschien had ik dan een andere keuze gemaakt.
‘Met de ervaring die ik nu heb, zou ik studenten adviseren om goed te kijken welke verschillende mogelijkheden ze hebben binnen de sector waarin ze willen gaan werken. Kijk niet alleen naar de baan die je wilt gaat doen, maar vooral ook naar het team waarin je komt te werken. Stel je niet te afhankelijk op tijdens het solliciteren, maar zeg ook wat je nodig hebt van een werkgever. Kijk eerst in de spiegel, reflecteer op wie je bent en kies dan de omgeving waarin jij je het beste kan ontwikkelen.
‘Zelf stel ik grote keuzes over mijn professionele leven nog even uit. Eerst staat er iets ander groots te gebeuren. Mijn vrouw werkt in Eindhoven en we hebben net een zoon gekregen, dus we hebben besloten om te verhuizen naar Bergeijk. Ik heb erg genoten van Rotterdam, maar ik zie mijn stad ook veranderen. Het wordt steeds meer een soort van Amsterdam met al het toerisme. Mijn hele leven heb ik hier gewoond, ik ken elke hoek van de stad en mijn hele vriendengroep woont hier. Dat laat ik allemaal achter. Ik zie het als de start van een nieuw leven. Je moet afscheid nemen, wil je weer een volgende stap kunnen zetten.’
Tekst en beeld: Wietse Pottjewijd
Wil je Humans of HR volgen? Dat kan via humansofhr.nl, via Instagram of de Facebookpagina. Meer lezen over Humans of HR?
Toen ik startte met de opleiding Bedrijfskunde MER had ik steeds maar 1 droom: ik wilde perse werken bij de big 4 van Nederland. Dat was mijn beeld van het beste wat er is en succesvol zijn. Tijdens stages is me dat niet gelukt en maakte ik kennis met het openbaar onderwijs uit Rotterdam. Nadat ik was afgestuurd is het mij gelukt om bij de big 4 te komen werken. Na een jaar kwam ik erachter dat dit niets voor mij was en ondertussen sta ik voor de klas als docente economie. Ik ben blij met de ervaring die ik heb opgedaan en dit is ook zeker van toegevoegde waarde tijdens mijn lessen.
Herkenbaar (op het stukje van de best gestructureerde organisatie na, sorry HR). Ook ik heb na mijn studie bedrijfskunde bij verschillende bedrijven gewerkt en had een goede baan bij een internationale bank waar ik nog jaren had kunnen blijven. Het verdiende goed, maar gaf geen voldoening of energie. Ik vind het persoonlijk interessanter om te zien dat een mens, een student, ergens mee geholpen is, dan dat een multinational 0,1% meer of minder rente betaalt. Ik faciliteer liever mensen dan corporates.
Tuurlijk levert het minder euro’s of status op… Maar who cares? Ik woon nog steeds in hetzelfde huis, heb nog net zo’n mooie auto, maar kies juist vaker de fiets, ik heb veel vrijheid in mijn werk én veel vakantiedagen. Dat is voor mij veel waardevoller 🙂
Die ervaring deel ik met studenten zodat zij zich hopelijk ook van te voren bedenken waar zij zelf blij van worden in plaats van dat ze direct gaan voor dat mooie aanbod bij een groot bedrijf omdat ze zich gevleid voelen dat ze ergens voor gevraagd worden.
Met intrinsieke motivatie blijft het toch een stuk leuker en langer houdbaar dan met alleen een zak centen.