Blog Corstin: De wereld beweegt
Blog van CorstinGepubliceerd: 2 days ago
| 
|
Danny Leentvaar (22) is derdejaars student chemische technologie. Hij schrijft voor Profielen met kritische blik op het schoolsysteem.
Het is soms lastig om studenten voor een project te motiveren als dat niet helemaal aansluit bij hun interesses. Logisch dus dat docenten hen een wortel voor willen houden.
Op dit moment loopt op het Rotterdam Mainport Institute waar ik studeer het zogenaamde projectintegratie-project (PI-project). Hierbij werken studenten van alle vier de RMI-opleidingen in multidisciplinaire teams samen aan een project. Omdat het RMI voornamelijk opleidingen over bootjes heeft, worden ook veel projecten aangeleverd vanuit die sector.
Op zich niks mis mee, je leert als chemisch technoloog ook weer eens wat anders. En andersom leert een aankomend maritiem officier, logistics engineer of maritiem technicus iets uit mijn vakgebied. Maar hoe motiveer je studenten om zich in een totaal ander vakgebied te begeven? Daar is iets op bedacht.
Ter afsluiting van het project wordt de meest verschrikkelijke dag georganiseerd, PI-dag op RDM Campus. Op deze dag komen alle groepen samen om hun uitkomsten te pitchen en te presenteren. Deze dag is al zonde van je tijd en voegt weinig aan je project toe, maar het absolute dieptepunt is de bekendmaking van de ‘winnaar’.
De groep ‘beoordelaars’ van de projecten bestond vorig jaar uitsluitend uit mensen van de opleiding MAROF of uit dat vakgebied. Hoe kan je een goed oordeel vellen met een team dat zo beperkt is? Maar vooral: waarom moet er iemand tot beste verkozen worden? Geef gewoon een goed cijfer als je als docent vindt dat een groep het goed gedaan heeft, en stop met van schoolopdrachten een competitie te maken!
Een ander voorbeeld. Bij mij op de opleiding maken we tijdens onze stage een poster en op de dag van de eindpresentaties worden er prijzen verdeeld voor de drie ‘beste’ posters. Ook hier vraag ik me af wat men daarmee wil bereiken.
Ik ga er bepaald niet harder van werken als ik een prijs kan winnen. De ultieme beloning lijkt mij dat je stagebedrijf tevreden is en dat je terug mag komen. Niet die VVV-bonnen. Daarbij mogen de studenten kiezen welke poster het ‘beste’ is. Hierdoor is de top drie nauwelijks serieus te nemen. Als je zoiets wilt doen, laat het dan beoordelen door deskundigen: de docenten.
Stop alsjeblieft om een competitie te maken van projecten of stage-onderdelen. We zitten op het hbo. Laat dat soort praktijken lekker aan middelbare scholen over. Ik ben wel klaar met dat infantiele gedoe.
De redactie waardeert het als je onder je eigen naam reageert.
Lees hier alle details over onze spelregels.
Een aantal problemen die Danny aanhaalt herken ik wel. Ik heb ook Chemische Technologie gestudeerd bij de, toen nog, RMU. Na een half jaar ben ik gestopt, onder andere door dit soort flauwekulletjes.
Maar wat is de kern? De kern is volgens mij dat Chemische Technologie helemaal niet in het instituut RMI thuis hoort. Het hoort bij Eas, waar ook de verwante opleidingen Chemie, IPO en werktuigbouwkunde zitten. Ten tweede had ik het gevoel dat dat de RMI niet echt bij de HR hoort. Bij nieuwsberichten over openingstijden tijdens feestdagen wordt nooit het gebouw van de RMI (het STC gebouw aan de lloydkade) genoemd.
Dit is ook mijn ergenis bij veel HR docenten: je studenten zijn volwassenen, behandel ze ook zo. Niet serieus genomen worden is een grote motivatie killer.
Zelf ben ik wel tevreden over wedstrijden binnen mijn opleiding, bedrijfskunde, en minor, risicomanagement en gedrag. Maar dat is dan ook anders opgezet. Iedereen doet de zelfde casus waardoor het werk te vergelijken is en het is niet voor een echt bedrijf. Het pitchen lijkt op de werkelijkheid, waar organisaties van meerdere adviesbureau pitches willen om het beste bureau de klus te geven. De wedstrijd laat leerlingen zoeken naar een nieuwe benadering van het probleem om zich te onderscheiden van de concurrentie. En dat ik de Last Jedi op kosten van de school heb kunnen zien is leuk voor mij.
@Oud RMI student. Wat mij betreft heb je inderdaad gelijk. Chemisch Technologie op het RMI is bizar. Toppunt is het PI project, een project dat voor zowel Chemische Technologie als voor Maritiem Officier relevant zou moeten zijn. Dan ga je voor niemand iets nuttigs bereiken, de opleidingen hebben echt 0,0 gemeen. Hoe kan een docent van marof een project van van cte beoordelen, of andersom? Waarom geen project met werktuigbouw, chemie oid. Dat lijkt me een stuk relevanter voor wat je als je klaar ben met je opleiding gaat tegenkomen. Daarnaast ben ik het met Danny eens dat onduidelijke wedstrijden waarbij je op vage criteria beoordeeld wordt eerder demotiverend zijn. Als je beoordeeld wordt op iets wil je toch graag dat duidelijk is waar je op afgerekend wordt. Onduidelijke cijfers/wedstrijden zijn gewoon altijd demotiverend.
Ten eerste wil ik even nuanceren dat het om slechts 4 studiepunten gaat verspreid over een semester, dus zo’n 6 uur per week gedurende 20 weken.
Hoewel ik het deels eens ben met het commentaar over het (de)motiverende wedstrijdelement, denk ik dat jullie de plaat toch behoorlijk misslaan wat betreft de andere punten. Sinds begin dit jaar ben ik als hoofddocent werkzaam bij Maritieme Techniek en ben ik ook begeleider van de PI projecten, voor de eerste keer dus. Ik kan mijn oordeel over het nut van de PI dag nog niet vellen, maar ik kan jullie wel verzekeren dat je daar een heleboel “soft skills” kunt uitproberen in een veilige leeromgeving. Gek genoeg is juist in de harde techniek een grote vraag naar deze vaardigheden bij grote industriele bedrijven waar je ongetwijfeld voor komt te werken. Laat je veilige eilandje een keertje los en geniet van deze mogelijkheid om met mensen met een (iets) andere kijk op werk en opleiding van gedachten te wisselen. Daar wordt iedereen beter van. En misschien kom je nog wel op mooie uitkomsten in zo’n project, ik weet in ieder geval dat bij mijn groepen een heleboel nieuwe ideeen zijn ontstaan die zonder zo’n uitwisseling niet mogelijk waren. Je verkokert toch echt wel na 3 jaar in zo’n relatief kleine opleiding. In mijn studietijd (met nog minder studenten!) waren dit soort mogelijkheden veel zeldzamer en dat is echt wel iets dat ik achteraf gemist heb.
Wat betreft het omgaan met studenten van andere opleidingen; dit is iets wat je in de dagelijkse werkpraktijk juist nog veel extremer mee gaat maken dan het (kleine) verschil tussen de opleiding Chemische Technologie en MAROF. Wat dacht je van een leidinggevende die economie heeft gestudeerd of de directeur van je bedrijf die jurist is? Daar moet je als je enigszins ambitieus bent ook gewoon een praatje op de jaarlijkse BBQ mee kunnen maken. Zeker als diegene beslist over het budget wat jij voor die mooie opstelling nodig hebt!
Dank in ieder geval voor jullie input, we nemen het zeker serieus mee in de opzet van PI volgend jaar.