De uitspattingen van leraren omtrent dit gedrag zorgden voor flink veel sensatie tijdens de lessen. Aangezien ik lang niet altijd begreep wat ik verkeerd deed, kon ik het vaak niet laten wat tegenargumenten in te brengen, als ik weer eens werd verzocht de les te verlaten.

Mijn gebreken waren mijn golden ticket naar een veilig plekje op de sociale ladder. Door discussies met menig leraar kwam ik namelijk over als zelfverzekerd, al was daar weinig van waar. Naarmate de uitbarstingen van leraren zich opstapelden, en mijn drukke gedrag omsloeg in lompheid, begon ik te begrijpen, dat mensen laten lachen vrijwel altijd voordelig uitpakte. Even tegen een prullenbak aanlopen en een scherpe grap naar een oververhitte leraar, en ik had er zo drie vrienden bij.

Mezelf mengen in verschillende vriendengroepen vond ik uitermate interessant, dus ik begon de rol van entertainer met de dag serieuzer te nemen. En ja, op zich werkte dat wel: een saai leven had ik niet.

Aan het einde van de middelbare school constateerde ik helaas dat mijn act wat uit de hand was gelopen. Het voelde namelijk steeds meer als een verplichting om mijn gebreken uit te melken en alsmaar te lachen om alles wat er misging. Maar soms vond ik het ook gewoon heel vervelend dat ik tegen een paal aan liep!

Er is in alle opvolgende jaren niet bijzonder veel veranderd wat betreft mijn persoonlijkheid. Ik ben nog steeds druk, dromerig en onhandig en maak met regelmaat grappen die ik in ieder geval zelf onwijs lachen vind.

Een belangrijk verschil is echter dat ik (op de grappen na) niks meer met opzet doe en mezelf niet meer elke minuut van de dag uitlach. Als er iets misgaat, dan is dat zo. Soms kan ik er ook echt even om lachen, maar ik dik niks meer aan. Je eigen karikatuur spelen is namelijk ontzettend vermoeiend. Op den duur hoop je toch dat mensen je een beetje kunnen waarderen zonder dat je daar een show voor moet opvoeren.

Ik deel dit omdat ik denk dat er veel meer mensen zijn die handelen naar een identiteit die ze jaren geleden bedacht of ontwikkeld hebben. Bewust of onbewust. Het kan naakt voelen jezelf van een andere kant te laten zien of te stoppen met gedrag dat je gewend bent. Toch denk ik dat het mooi is om zo nu en dan weer eens op de resetknop te drukken en los te komen van al je toeters en bellen. Die hebben we tenslotte al genoeg vandaag de dag.

Volg ons op Instagram

Wil je op donderdag (rond lunchtijd) het heetste nieuws van afgelopen week in je mailbox ontvangen? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.