| 
|
Jean Marie Molina is hoofddocent studiesucces en wijsgerig pedagoge. Ze begeleidt studenten (met studievertraging) bij het behalen van hun diploma. Haar eerdere blogs lees je hier.
De afgelopen periode heb ik mij beziggehouden met een ietwat gekke vraag, namelijk: weten onze studenten wel hoe zij moeten leren?
Deze vraag ontstond bij mij omdat het gros van de studenten die ik begeleid – ongeacht de fase van hun opleiding – niet weet of lijkt te weten hoe ze moeten leren.
De term leren, zoals ik die hanteer, verwijst naar het vermogen van een student om zich nieuwe kennis eigen te maken en die toe te passen.
Om mijn hypothese te testen ben ik met studenten in gesprek gegaan om te kijken of mijn waarnemingen kloppen. De uitkomsten van mijn gesprekken lieten iets bijzonders zien: de meeste studenten gaven inderdaad aan niet te weten hoe zij moeten leren. Sterker nog, op een enkeling na konden de meesten niet eens vertellen wanneer of door wie zij hebben geleerd om te leren.
Hierna heb ik deze vragen aan een aantal collega-docenten, onderwijskundigen, vrienden en kennissen gesteld. Ook daar bleken de antwoorden vrijwel unaniem: men kon niet aangeven wanneer, door wie en hoe zij geleerd hebben te leren.
Hoe kan dat? En daarbij: als onze studenten niet hebben geleerd om te leren zou dat dan een verklaring voor uitval en vertraging kunnen zijn?
Mijn zoektocht bracht mij naar het Higher Education Research Institute van de universiteit van Los Angeles (UCLA). Daar blijkt men al jaren onderzoek te doen naar dit fenomeen. Hun data geeft twee verklaringen voor het niet kunnen leren.
De eerste: studenten die naar het hoger onderwijs komen, overschatten hun niveau. Zo hebben Eagan, Lozano Hurtado & Case in 2013 gevonden dat 58,6 procent van de eerstejaars uit allerlei studierichtingen aangeeft dat zij op de middelbare school minder dan zes uur per week bezig waren met huiswerk maken. Opmerkelijk, omdat 98,6 procent van hen aangaf dat zij geslaagd waren voor de middelbare school met een gemiddelde van 8 of hoger.
Het merendeel van de studenten komt dus naar het hoger onderwijs met het idee dat ze niet zoveel hoeven te doen om een goed cijfer te halen. Dat is dan ook direct de tweede verklaring voor het niet kunnen leren: studenten denken dat ze niet zoveel hoeven te doen om te leren.
Deze inzichten brachten voor mij als docent een radicalisering teweeg in mijn strijd tegen studie-uitval en studievertraging. Ik zet metacognitieve strategieën in om mijn studenten te leren leren.
In mijn volgende blog leg ik uit wat dat inhoudt en hoe het jou misschien ook kan helpen.
Wil je op donderdag (rond lunchtijd) het heetste nieuws van afgelopen week in je mailbox ontvangen? Meld je aan voor onze nieuwsbrief. De redactie waardeert het als je onder je eigen naam reageert.
Lees hier alle details over onze spelregels.
o.a. Gino Kamp (Open Universiteit) is gepromoveerd op dit onderwerp en heeft meerdere artikelen op zijn naam. Succes!
Vaak is het zo dat de hoeveelheid stof die studenten moeten verwerken voor een tentamen veel groter is dan ze gewend zijn. Zeker als het ze op de middelbare school gemakkelijk is afgegaan, zijn ze niet getraind in het verwerken van grotere hoeveelheden stof. Het komt nogal eens voor dat ze dan hun toevlucht nemen tot het doorlezen van de stof. Maar lezen is geen leren en daar komen ze dan bij het tentamen achter. Leren leren is op veel middelbare scholen een ondergeschoven kindje. Het zou al helpen als studenten na een mislukt tentamen een analyse maken van hoe ze de voorbereiding ervan hebben aangepakt. Dan krijgen ze zicht op de strategie die ze hebben gebruikt en die kennelijk niet werkt. Vervolgens kan de begeleiding zich richten op andere leerstrategieën die wel succesvol kunnen zijn.
Dank je JeanMarie. Als langstudeercoach zie ik dit regelmatig als reden voor vertraging. Met frustratie en demotivatie als gevolg.
Hierin is veel winst te behalen in bv SLC lessen of stratlessen.
Ik zie uit naar je volgende blog!
Een erg boeiend onderwerp, je kan er uren over bomen (en ik biedt me aan). Maar de vraag ‘waarom leren wij?’ vind ik eigenlijk veel interessanter en net even anders gesteld dan de vraag ‘hoe leren wij leren?’, en zou de start moeten zijn bij de ontwikkeling van je onderwijs. De laatste jaren (decennia) is hier, gelukkig, meer en meer aandacht voor. ‘Leer’ je eigenlijk wel van stampen voor tentamens?
Zou je de kinderen al niet op de basisschool moeten leren ‘leren’? Want als ze dat op de middelbareschool niet kunnen ben je al te laat.
Dat zou zeker een goed idee zijn Ghariba. En de vraag waarom we leren: ik zou denken om kennis en ervaring op te doen waar we vervolgens ook echt iets mee doen. Kennis die je alleen in je hoofd stampt en daarna niet gebruikt, raak je zo weer kwijt. Leren gaat het beste als je theorie en praktijk combineert, denk ik
Dank jullie allemaal voor de reacties op mijn blog. Jullie hebben ook allemaal waardevolle stukken van een mogelijke oplossing aangeleverd. Fijn! @Joris! Thanks voor de hookup met Gino Kamp. Whenever I see you, coffee is on me.